این سناریو پیتر کوزنیک، استاد تاریخ و مدیر مؤسسه مطالعات هسته‌ای در دانشگاه آمریکایی را که برای دهه‌ها اثرات بمب‌های هسته‌ای پرتاب شده توسط ایالات متحده بر شهرهای ژاپنی هیروشیما و ناکازاکی را مورد مطالعه قرار داده است – دو حمله ویرانگر که منجر به کشته شدن ۱۱۰,۰۰۰ نفر شد – برآن داشت تا در یادداشتی به اثرات بمب‌های هسته‌ای بپردازد.
این استاد دانشگاه در این خصوص گفت:” ما اکنون تخمین می زنیم که بمب اورانیومی هیروشیما ۱۶ کیلوتن توان تخریب داشته باشد و بمب ناکازاکی حدود ۲۱ کیلو تن توان تخریب داشته باشد. اکثر سلاح های هسته ای مدرن امروزی بین ۷ تا ۷۰ برابر آنچه گفته شد قدرت دارند.”حتی با آن بمب های نسبتا کوچک، تخریب بسیار گسترده بود. کوزنیک گفت که افرادی که در نزدیکی مرکز بودند کربن شده بودند، در حالی که کسانی که توانستند زنده بمانند، تأثیرات آن را در تمام زندگی خود احساس کردند.او افزود: “آنها از سرطان و سایر بیماری ها رنج می برند. برخی از آنها چندین عمل جراحی داشته اند.” اغلب گفته می شود که پس از یک جنگ هسته ای، بازماندگان به مردگان حسادت خواهند کرد.
اولین اثرات مخرب یک بمب هسته ای یک جرقه گرما و به دنبال آن یک موج شوک مخرب است که سریعتر از سرعت صوت حرکت می کند؛ این که چقدر آسیب‌زا است به اندازه بمب بستگی دارد که می‌تواند بسیار متفاوت باشد، و اینکه یک فرد یا ساختمان چقدر از مرکز انفجار فاصله دارد. از این حیث زنده ماندن یک امر شانسی است.پل هیزل، استاد دینامیک، در این خصوص گفت: “یک بمب ۱۵ کیلوتنی که یک بمب “تاکتیکی” نسبتاً کوچک است، شعاعی حدود ۱۰۰ متر خواهد داشت و باعث تخریب کامل تا ۱.۶ کیلومتر در اطراف خواهد شد.”هیزل در ادامه گفت:” بمب‌های مدرن و قوی‌تر شهرها را با خاک یکسان می‌کنند با این وجود همچنان شانس بقا در مناطقی که به طور کامل نابود نمی شوند، وجود دارد.”
این استاد دانشگاه در ادامه افزود:” ماندن ساختمان‌هایی مانند پناهگاه‌های بتنی یا زیرزمین قبل از انفجار می‌تواند شانس زنده ماندن را افزایش دهد. بسیاری از ساختمان های مدرن شیشه های زیادی دارند، اما این می تواند خطرناک باشد.”هیزل در ادامه گفت:” ساختمان‌های با نمای شیشه‌ای کشنده خواهند بود و اگرچه سازه‌های شیشه‌ای می‌توانند تا حدی در برابر باد و بارهای انفجاری کوچک مقاومت کنند، اما در برابر انفجار هسته‌ای شانسی ندارند و خرده‌های شیشه‌ای که به‌وجود می‌آیند کشنده خواهند بود – مانند پرتاب میلیون‌ها چاقو کوچک با سرعت صوت در هوا که ۳۴۳ متر در ثانیه است.” به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، خودروها محافظت خوبی در برابر مواد رادیواکتیو ایجاد نمی کنند.
قاتل نامرئی
جنبه مهلک دیگر بمب اتمی، جدای از انفجار گرما و هوا، تشعشع است. باز هم، این چیزی است که ممکن است در دورتر از انفجار شدت کمتری پیدا کند،اما بمب‌ها از نظر اندازه و نوع بسیار زیاد هستند.طبق بررسی‌های به عمل آمده افرادی که در معرض مقادیر کافی تشعشع قرار می‌گیرند ممکن است فوراً کشته شوند و دیگران ممکن است بعداً بیمار شوند.توصیه می‌شود که در چنین شرایطی افراد در داخل ساختمان بمانند و یا به سرعت به داخل ساختمان و به خصوص به هسته مرکزی آن بروند و قبل از ورود به ساختمان حتما لباس‌های خود را تعویض کنند چراکه تشعشعات بر روی لباس نشست خواهد کرد اما نکته مثبت این است که تشعشعات هسته‌ای به نسبت زود از میان خواهند رفت و مدت طولانی در فضا باقی نخواهند ماند. آب موضوع حیاتی دیگری در هنگام برخورد با بمب‌های هسته‌ای است چراکه طبق بررسی‌های صورت گرفته تنها آب آشامیدنی در آن زمان آب بطری است و آب جوش کمکی نمی‌کند!