مرغ، شیر و سایر لبنیات، و گوشت گاو که مشمول دریافت ارز ترجیحی می شوند در 4 سال اخیر تقریبا 500 درصد افزایش قیمت داشته اند، اما صنعت خودرو که قطعات آن مانند فولاد با قیمت های جهانی محاسبه می شود کمتر از 250 درصد افزایش قیمت داشته است که باعث شده خودروسازان با زیان انباشته 70 هزار میلیارد تومانی روبرو شوند و از روی ناچاری به کمبود در بازار با عدم عرضه دامن بزنند.

ارزانی خودرو در درب کارخانه که عده ای کارنشناس بر آن اصرار دارند به معنای ارزانی خودرو در بازار نیست، زیرا قیمت درب کارخانه وجود خارجی ندارد و اسمی است، و منجر به لاتاری رسواکننده ای شده است که در سال های اخیر ایجاد شده و اعتبار نظام را به خطر انداخته است. اگرچه همین لاتاری رسواکننده هم با اما و اگرهای زیادی همراه است و برخی در سطح شهر مدعی هستند با دریافت وجهی می توانند هرکسی که اراده کنند را برنده نمایند.

معلوم نیست که شورای رقابت با چه منطقی قیمتگذاری های بی ربط کنونی را تعریف کرده است که به عنوان مثال، یک پژو 206 با قیمت 120 میلیون تومان یعنی 5200 دلار باید فروخته شود، درحالیکه در دنیا خودرویی با این قیمت وجود خارجی ندارد و نمی تواند وجود داشته باشد زیرا مواد اولیه آن بیش از این قیمت برای تولیدکننده تمام می شود، درحالیکه باید به سایر هزینه های تولیدکننده مانند سرمایه در گردش، نیروی کار و … نیز توجه کرد. رضا شیوا که باید به خاطر این سومدیریت سوال برانگیز محاکمه شود، انتظار داشته است ایران خودرو ارزانترین خودروی تاریخ را با معجزه قیمتی به بازار عرضه نماید.

در صورتی که قیمت پژو 206 تقریبا 170 میلیون تومان تعیین شود؛ یعنی 7500 دلار؛ امکان عرضه آن فراهم می شود. در واقع دولت یا باید دلار را ارزان کند و یا به خودروسازان اجازه دهد قیمت محصولات خود را افزایش دهند و راه دیگری وجود ندارد.

اصرار عوام فریبانه برخی نمایندگان مجلس و شبه اقتصاددانانی که از قیمت های نسبی چیزی نمی دانند باعث شده است تا گره خودرو باز نشده و هر روز کورتر نیز شود. مگر می توان تولیدکننده ای را وادار کرد پایینتر از قیمت تمام شده خود اقدام به فروش محصول کند؟ این ارزانی ظاهری باعث نابود کردن قدرت خرید خانوارهای ایرانی شده است.