شبکه خبری "دویچه وله" در گزارشی پیرامون چشم‌انداز مبهم نزاع ایران و افغانستان بر سر حق آب، می‌نویسد: "تغییرات اقلیمی، افراط‌گرایی و تروریسم را تقویت خواهد کرد. این تغییرات اقلیمی در ناحیه وسیعی از ایران تا سوریه، افعانستان و عراق را در برمی‌گیرند.
خشکسالی و مدیریت ضعیف منابع آبی سبب می‌شوند تا کشاورزان ناراضی به گروه‌های شورشی و شبه نظامی و معتقد به خشونت و افراط‌گرایی از جمله طالبان بپیوندند. اختلاف میان ایران و افعانستان بر سر حق استفاده از آب رودخانه هیرمند بیش از یک قرن است که ادامه دارد. در ایران -در مرز با افغانستان خشکسالی و مدیریت ضعیف منابع آبی- سبب شده تا ۳۰ درصد جمعیت سیستان و بلوچستان از آن استان به دلیل کمبود آب مهاجرت کنند. ایران، افغانستان را به نقض حقوق آبی متهم کرده و معتقد است افغانستان اجازه داده مقادیر آب کم‌تری از میزان توافق شده در معاهده ۱۹۷۳ میلادی به ایران برسد.
افغانستان اما این اتهامات را رد می‌کند. این در حالی است که افغانستان بر روی رودخانه سدسازی کرده است. سد کمال‌خان در ماه مارس سال جاری میلادی پس از دوره طولانی ساخت و ساز افتتاح شد. تهران معتقد است این سد باعث کاهش میزان آب رسیده به ایران می‌شود. گزارش شده که طالبان میزان اضافی آب سد کمال خان را آزاد کرده و از زمان قدرت‌گیری در افعانستان، آب بیشتری به ایران رسیده اما هیچ یک از مقام‌های تهران یا کابل این موضوع را تایید نکرده‌اند".
با این وجود، واقعیت آن است که طالبان دانشی در حوزه محیط زیست ندارد و تنها می‌خواهد با کسانی کار کند که با ایدئولوژی آن گروه موافق هستند. افغانستان مشکلات زیادی دارد که برای حل آن نیازمند همکاری نزدیک با همسایگان است. در فوریه ۲۰۲۱ میلادی، تهران و کابل بر سر نقشه راهی به منظور تقسیم سهم آب به توافق رسیدند، طبق این برنامه ایستگاه‌های هیدرومتریک برای نظارت بر چگونگی جریان آب رسیده به ایران نصب می‌شدند.