رییس جمهوری ایران چند روز پیش گفت: «ده سال تحریم ظالمانۀ تسلیحاتی، یکشنبه رفع می‌شود. شما می‌دانید ما چهار سال بر سر این موضوع با آمریکا جنگیدیم و چهار سال این در و آن در می‌زدند تا روز ۲۷ مهر این اتفاق نیفتد ولی اتفاق می‌افتد. این به خاطر ایستادگی مردم و تلاش همه مسؤولان و دیپلمات‌های ماست.آن‌هایی که می‌گویند برجام چه کرده، این یکی از کارهای برجام است: تحریم تسلیحاتی را برداشت. از یکشنبه می‌توانیم اسلحه را از هر که خواستیم بخریم و به هر کسی که خواستیم بفروشیم. این یکی از اقدامات مهم دولت تدبیر و امید است.»
منتقدان برجام و دلواپسان که در عین حال خواستار تقویت بنیۀ نظامی و خرید سلاح هستند در این فقره بیشتر سکوت کرده‌اند تا خدای ناکرده به این انگاره که «برجام دستاوردی نداشته» خدشه ای وارد نیاید و شاید هم احتمال می‌دهند دقیقۀ 90 اتفاق غیر مترقبه ای رخ دهد و آن گاه بتوانند گریبان حامیان برجام را بگیرند و بگویند: دیدید؟ نگفته بودیم؟! یا از دوستان خود در مجلس همسو بخواهند اسلحه را خودمان به خودمان بفروشیم و خودمان از خودمان بخریم و به دنیا کار نداشته باشیم!
برخی هم ترجیح می‌دهند این موفقیت را تنها به راهبرد «مقاومت فعال» و نه «برجام» نسبت دهند و نقش دیپلماسی را اگر نه انکار که تحقیر کنند.در این میان کسانی جدای این طیف نیز درصدد تخفیف موضوع هستند یا می‌خواهند به روحانی بگویند: «فکر نان باش که خربزه آب است!»
سید محمد علی ابطحی عضو مجمع روحانیون مبارز با همین نگاه خطاب به رییس جمهوری نوشته است:« آقای دکتر روحانی عزیز! مبارکه گفتید از یک شنبه می توانید اسلحه بخرید. ولی تو رو خدا نخرید. مردم در خورد و خوراک روزانه مانده‌اند.» توییت آقای ابطحی هم بی‌مزه است و هم به غایت عوامانه. چرا که انگار دولت می‌خواهد به جای 40 میلیارد دلار پول بلوکه شده در چند کشور اسلحه بخرد و بریزد جلوی مرغ ها تا بخورند و تخم بگذارند یا تزریق کنند به بازار ارز تا قیمت دلار و یورو پایین بیاید!
حال آن که پایان منع خرید و فروش سلاح متعارف یعنی مجوز به بازگشت به بازارهای جهانی و سلاح هم یک کالاست و خود ایران سلاح هم تولید می‌کند و می‌تواند بفروشد و با پول آن چه بسا بخشی از خورد و خوراک مورد نظر و دغدغۀ آقای ابطحی هم تأمین شود نه این که به جای علوفه اسلحه بخریم!
بی‌مزه هم هست زیرا در این اوضاع و احوال لبخندی بر چهره نمی‌نشاند و نشان می‌دهد گوینده درک درستی از برجام و قطعنامۀ 2231 ندارد و نمی‌داند اگر همین امید به 27 مهر نبود چه بسا تخریب برجام در داخل شدت بیشتری به خود می‌گرفت.اگر پایان تحریم تسلیحاتی ایران از 27 مهر مهم نبود آمریکا آبروی خود را دو بار و با تقاضای «عدول از الزام حقوقی ضمیمۀ "ب" برجام و ضمیمۀ "ب" قطعنامۀ 2231» در شورای امنیت سازمان ملل به حراج نمی‌گذاشت و خواستار تمدید نامحدود نمی‌شد.پس، پایان تحریم‌های تسلیحاتی و امکان خرید و فروش سلاح متعارف، «خربزه» نیست تا بگوییم فکر نان باش که خربزه، آب است!
روزنه‌ای برای بازگشت به بازارهای جهانی است و میوه‌ای که مخالفان برجام هم می‌توانند از آن بهره‌مند شوند و چون ایران خود تولید کنندۀ سلاح است و با فروش آن درآمد کسب می‌کند پول آن را می‌توان به یکی از زخم‌ها زد. هر چند که کافی نیست و پس از انتخابات پیش روی آمریکا باید تصمیمات صریح‌تر و جد‌ی‌تری برای تأمین منافع ملی و جلوگیری از فروپاشی بیشتر اقتصاد ملی اتخاذ شود.
مهرداد خدیر