یک یادآوری هم لازم است که در اسفند سال 97 بازی پرسپولیس - السد بغداد بونجاح (مهاجم تیم السد) بعد از زدن گل پیروزی به پرسپولیس در دقیقه 95 بازی ، پیراهن خود را در آورده و خوشحالی خود را نشان داد انگار لحظه گل آل کثیر یاد آن صحنه افتاد و او هم همان کار را در برابر تیم حریف تکرار کرد.
الان اگر تصاویر بازی را ببینینم متوجه می‌شویم که از زمان سانسور گل آل کثیر تا نشان دادن آن چند ثانیه بیشتر نیست ولی همین چند ثانیه برای مخاطب و طرفدارهای پرسپولیسی و در این بازی خاص تمام طرفداران فوتبال ایران ( که تعدادشان هم کم نیست) انگار چند دقیقه است، زمان می‌ایستد و کشدار می‌شود، چون با تمام وجود انتظار دیدن صحنه دلخواهش را دارد ولی آنرا نمی‌بیند! اساسا بحث بر سر همین چند ثانیه‌هاست. در شبکه‌های اجتماعی این قضیه بسیار مورد انتقاد قرار گرفت.مازیار فکری ارشاد منتقد سینما در صفحه اینستاگرامش با انتشار عکسی از عیسی آل کثیر نوشت:
«این پست و این عکس را بیشتر به نیت اعتراض به سانسور آزار دهنده ناظرهای پخش و متولی های ممیزی تلویزیون می گذارم. کسانی که در میانه این همه غم و نگرانی و قحطی خبر خوب، لحظه ای از گرفتن حالِ مردم و بیرنگ کردن شادیِ لحظه ای ما غافل نیستند. مهم ترین اتفاق یک مسابقه حساس که دو طرفش غم یا شادی حتی زودگذر میلیون ها نفر است باید حذف شود، مبادا خشک مغزان و متحجرها از اعلام حضور و نظارت فرساینده خود ثانیه ای عقب بمانند.»
مهدی ملکی روزنامه نگار ورزشی هم نوشت: واسه این صحنه صداوسیمای میلی میلش کشید که تصاویر رو قطع کنه. به همین سادگی برای شادی گل آل کثیر و میلیون ها بیننده تلویزیونی تصمیم می گیرن و باید و نباید تعیین می کنن. همین قدر مسخره و عذاب آور!
شاهرخ دولکو (کارگردان و سینمایی نویس) هم با انتشار عکسی توئیت زد: «طوری که قرار بود صحنه‌ی گل پرسپولیس نمایش داده بشه. که البته به لحاظ فنی کمی به مشکل برخورد. بعد کلن صرف‌نظر کردن ازش»
اتفاق با مزه آن است که در اینترنت و فضای مجازی به سرعت هم آن لحظه گل زدن آل کثیر منتشر شد و با تیترهایی چون گل سانسور شده پرسپولیس و ... همراه شد. صفحه اینستاگرام خبرگزاری فارس تمام ویدیو را با صدای گزارشگر عربی یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای منتشر کرد و ...
انگار دوستان صداوسیمایی اصلا از انفجار اطلاعات و ارتباطی زمانه حاضر هیچ خبری ندارند! جناب ناظر پخش یا مسئول نشان دادن و ندادن هر چه شما نشان ندهی 2 دقیقه بعد می‌توان آن را دید و البته بیشتر هم دیده می‌شود. واقعا باید به ناظر پخش صداوسیما یادآوری کرد آیا نمی‌توانستید اجازه دهید تا توپ وارد دروازه شود و بعد صحنه لباس در آوردن را سانسور کنی؟ (خودم از نوشتن چنین جملاتی حالم بد می‌شود!)
اگر با معیار شما نباید آن صحنه را نشان داد کمی صبر کنید تا توپ وارد دروازه شود بعد آنرا سانسورکنید؟ (واقعا این پیشنهاد زیبا نیست؟!) از هول‌تان لحظه شادی میلیون‌ها ایرانی را باید چنین تباه سازید؟
چرا هر وقت این مردم می‌خواهند از ته قلب یک لحظه شاد شوند، به هوا بپرند و غریو شادی سر دهند، شما باید آنرا پاره کنید و کاری کنید که فقط حالمان بد شود. چرا باید همواره قطع کننده و سانسورچی لحظات شاد باشید؟
کاوه معین‌فر