چندی قبل منطقه حفاظت‌شده خائیز در شهرستان بهبهان در ادامه آتش‌سوزی‌های طبیعت در خوزستان، دچار حریق گسترده‌ای شد و صدها هکتار از این منطقه طعمه آتش شد.یکی از دلایلی که باعث گسترش آتش‌سوزی و افزایش خسارت‌های ناشی از آن شد، نبود امکانات مناسبت اطفای حریق بود به‌گونه‌ای که به گفته یکی از فعالان محیط‌زیست منطقه، حتی یک دمنده آتش در اختیار محیط بانان این منطقه نیست و باید با دست‌خالی به جنگ با آتش بروند.
در مهار آتش‌سوزی نقش فعالان محیط زیست و مردم بسیار مؤثر و جالب‌توجه بود ولی امکانات مناسبی در اختیار آنها قرار نداشت تا باوجود جان‌فشانی‌های فراوان، آتش را کنترل کنند.یکی از نهادهای مؤثر در مهار آتش‌سوزی خائیز بهبهان، انجمن دیده‌بان جلگه سبز خوزستان بود. این انجمن در شهرستان‌های باغملک، آبادان، خرمشهر، شوشتر، دزفول و بهبهان نماینده دارد. همچنین در دو استان تهران و مشهد نیز نماینده‌های فعال دارند.
این انجمن اخیراً در ماجرای آتش‌سوزی خائیز بهبهان شماره‌حساب حقوقی انجمن را در راستای تعهدات اجتماعی و محیط زیستی در فضای مجازی منتشر کرد و مبلغ ۲۳۱ میلیون تومان جمع‌آوری شد که با این مبلغ «دمنده» و تجهیزات اطفای حریق خریداری و برای ادارات شهرستان‌های استان‌های خوزستان، کهگیلویه و چهارمحال بختیاری که درگیر آتش‌سوزی بودند اهدا کرد.این انجمن نسبت به بی‌توجهی شرکت‌های مستقر در شهرستان بهبهان خصوصاً شرکت بید بلند خلیج‌فارس که اخیراً تأسیس شده و از شرکت‌های قدرتمند منطقه و کشور است ابراز نارضایتی کردند و خواستار توجه و حضور این شرکت در مسائل اجتماعی بهبهان شدند.
احمد کریم پور، عضو انجمن دیده‌بان جلگه سبز خوزستان مستقر در بهبهان در گفتگو با مهر گفت: شبی که آتش‌سوزی در منطقه خائیز اتفاق افتاد به همراه مجموعه‌ای که داریم به سمت خائیز رفتیم و حدود ساعت دو بامداد به محل رسیدیم اما متوجه شدیم آتش در ناحیه دیگری از منطقه خائیز و در قله علمدار شعله ور است
کریم پور افزود: مجدداً روز بعد راهی آنجا شدیم. نیروهایی که در آنجا مستقر بودند شامل نیروهای بومی و نیروهای تیپ امام حسن (ع) سپاه، حفاظت محیط زیست، هلال‌احمر و شهرداری بودند. البته شرایط امداد به شکلی که لازم بود وجود نداشت. روز اول ۶ نفر به محل آتش‌سوزی رفتیم.عضو انجمن دیده‌بان جلگه سبز خوزستان مستقر در بهبهان اظهار کرد: در چند منطقه آتش‌سوزی اتفاق افتاده بود. در محدوده‌ای عملاً پوشش گیاهی کامل سوخته و تمام شده بود. آتش‌سوزی در دو ارتفاعات بالا و در قسمت‌های پایین‌تر رخ داده بود. در ارتفاعات بالاتر امکان مهار آتش میسر نبود و نیاز به فرد آشنا به محیط بود اما در بخش پایین‌تر وارد عمل شدیم.
حضور کوهنوردان در عملیات
وی توضیح داد: آتش‌سوزی در پایینِ کوه ۳۰ درصد و در ارتفاعات ۷۰ درصد بود. بعدازظهر روز جمعه تعدادی از کوهنوردان بهبهانی به محل حادثه اعزام شدند و طی چندین مرحله به ارتفاع بالا هدایت می‌شدند و خیلی زحمت کشیدند. همان روز یک بالگرد به محل حادثه آمد و۱۵ نفر را پیاده کرد و رفت. مردم تجهیزات نداشتند و با دست‌خالی و تنها به وسیله شاخ و برگ درختان برای مهار آتش تلاش می‌کردند. تا روز سه‌شنبه درگیر اطفا حریق بودیم.
عضو انجمن دیده‌بان جلگه سبز خوزستان مستقر در بهبهان گفت: همزمان با این حادثه در روستای چهار آسیاب بهبهان نیز آتش‌سوزی صورت گرفته بود که تعدادی از خودروهای آتش‌نشانی به محل آمده بودند. اما در منطقه خائیز که شرایط کمی متفاوت‌تر بود هیچ نیروی امدادی از شرکت‌ها و نهادهای خصوصی و شرکت‌های غیر مربوط را ندیدم.وی افزود: از روز دوم به بعد تنها کوهنوردها اجازه حضور داشتند. بزرگ‌ترین مشکل عدم امکانات بود. به آبپاش نیاز بود. همچنین بی‌نظمی از دیگر معضلات آن روزها بود.وی با بیان اینکه برای مشارکت سازمان‌های مردم‌نهاد باید مجموعه مدیریت شهرستان‌ها توجیه شوند، گفت: سایر سازمان‌ها مثل هیئت کوهنوردی بسیار مفید بودند. رسانه‌ها نیز وارد عمل شدند اما حضور میدانی و چشمگیری نداشتند.
کریم پور درباره نجات حیوانات خائیز نیز گفت: من از حامیان حقوق حیوانات هستم و حیوانی که آن چنان نیاز به کمک باشد را ندیدم و تنها یک مار دیدم که سوخته بود.عضو انجمن دیده‌بان جلگه سبز خوزستان مستقر در بهبهان تأکید کرد: شرکت‌های صنعتی بهبهان خصوصاً بید بلند خلیج‌فارس هیچ‌گونه حمایت و کمکی نکردند. ما انتظار داریم که این شرکت به سازمان‌های مردم‌نهاد کمک کند. بید بلند یک و بین بلند ۲ که جدیداً احداث شده با این همه تبلیغات و سر و صدا که همه می‌دانیم شرکت بسیار قدرتمندی است و تنها امیدی است که برای ما وجود دارد و می‌تواند کمک کند. انتظار داریم این شرکت خودش را در امور اجتماعی دخیل و موظف بداند. من شخصاً در ماجرای اخیر کمکی از جانب پالایشگاه بید بلند خلیج‌فارس ندیدم.
بر اساس این گزارش، پالایشگاه گاز بیدبید بلند خلیج فارس که در شهر بهبهان در مساحتی بالغ‌بر ۲۵۰ هکتار به فعالیت مشغول است با پالایش سالانه ۱۳ میلیون تن گاز خوراک پتروشیمی‌های زیرمجموعه در ماهشهر را عهده‌دار است و همچنین سالانه ۴۰۰ میلیون لیتر بنزین هم تولید می‌کند. این پالایشگاه با وجود سهم بسیاری که در آلودگی زیست‌محیطی دارد متأسفانه چندان توجهی به محیط زیست نکرده و به آن به عنوان مسئله‌ای تزئینی و ویترینی نگاه می‌کند. با بررسی در داده‌های خبری می‌توان مهم‌ترین فعالیت‌های این مگاپروژه در حوزه محیط زیست را «توزیع ۲۰ هزار کیسه‌زباله در بین مسافران نوروزی» و «ساخت صد لانه چوبی برای پرندگان» در کنار کاشت درخت برای استتار تأسیسات پالایشگاه ذکر کرد که از نظر دوستداران محیط زیست در مقایسه با حجم این پروژه و سهم آن در آلایندگی منطقه، ناچیز و مایه‌ی تأسف است.
حجم فعالیت‌های بزرگ‌ترین پروژه‌ی پالایشگاهی کشور در حوزه عمل به مسئولیت‌های اجتماعی از این هم تاسف‌بارتر است. بررسی داده‌های خبری در این حوزه نشان می‌دهد که فعالیت این مگاپروژه (که سالانه یک میلیارد دلار یعنی در حدود ۱۹ هزار میلیارد تومان از محل فروش فرآورده‌های خود درآمد دارد) در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی «اهدای پنج ویلچر به معلولان بهریستی بهبهان»، «اهدای ۲۶۰ بسته نوشت‌افزار به دانش آموزان»، «اهدای یک کولر گازی به انجمن دیابت بهبهان» و چیزهایی در این سطح است که حتی بعضی از خیران محلی هم فعالیتی بیشتر از آن داشته‌اند.