در سال 2020 آمارهای معتبری که گرفته‌ایم نشان می‌دهد ایرانی‌ها 7 هزار و 189 واحد مسکونی را در ترکیه خریداری کرده‌اند همچنین در سه‌ماهه اول 2021 هم 1600 واحد مسکونی در این کشور خریداری کرده‌اند؛ در واقع ایرانی‌ها اولین خریداران واحدهای مسکونی در ترکیه هستند و بعد روسیه و عراق قرار دارند. این موضوع واقعاً باید آسیب‌شناسی شود و به این سؤال پاسخ داده شود که چرا این اتفاق در حال رخ دادن است. علاوه بر این آمارهای مستند از ترکیه، گزارش‌های دیگری هم از گرجستان، ارمنستان، تاجیکستان و... داریم که نشان می‌دهد سرمایه‌های ایرانی‌ها برای خرید به این کشورها رفته است. این موضوع بسیار مهم است و باید به این سؤال پاسخ داده شود که چرا افراد سرمایه‌هایشان را به بیرون کشور منتقل می‌کنند؟

من فکر می‌کنم موانعی که بر سر راه تولید وجود دارد پیچیده نیست و مهم‌ترین عامل که می‌توانیم نام ببریم بحث دخالت بیش ‌از اندازه دولت در اقتصاد کشور و تصدی‌گری‌هاست که عامل اصلی رکود و عدم رشد است. مانند طرح‌های ناتمام که توسط دولت‌ها شروع ‌شده و چندین هزار هزار میلیارد تومان است ولی به نتیجه خاصی نرسیده‌اند و شاهد دخالت بیش ‌از اندازه دولت هستیم. نمونه دیگر بحث قرارگاه مرغ بود که در هفته‌های گذشته شنیدیم؛ ما در ارتباط با تولید مرغ در جهان شاید جزو 10 کشور اول باشیم ولی می‌بینیم برای آن قرارگاه تشکیل‌شده است و فکر کنم باید این را در فرهنگ لغات بگنجانیم. عمده تولید مرغ در کشور توسط بخش خصوصی صورت می‌گیرد ولی واردات خوراک آن، توزیع و... با دخالت دولت صورت می‌گیرد و عملاً این مشکلات را ایجاد می‌کند. چالش بعدی که پیش روی تولید است بحث ضابطه‌ها، مجوزها و دستورالعمل‌هاست که همگی مانع تولید است و ضربه می‌زند و اگر قرار باشد شعار تولید، پشتیبانی و مانع زدایی عملی شود، فکر می‌کنم باید عزم جدی در کشور ایجاد شود. مهم‌ترین نیازی که امروز ما داریم بحث حفظ سرمایه‌های داخلی در کشور است، باید از فرار سرمایه‌ها جلوگیری کنیم.

موانع اساسی که بر سر تولید وجود دارد را شناسایی و مکتوب کرده‌ایم که آن‌ها را برای سران قوا خواهیم فرستاد. سه، چهار عامل اصلی وجود دارد که یکی از آن‌ها تورم است. در سال جاری پیش‌بینی 39 درصد تورم شده است اما اگر کسری بودجه بالایی داشته باشیم تورم بیش از این پیش‌بینی‌ها خواهد شد. بحث بعدی ارز چند نرخی است که متأسفانه در بودجه سال 1400 بازهم ارز چند نرخی و حداقل دونرخی را خواهیم داشت که این هم مانع جدی است. هدفمند نبودن یارانه‌ها موضوع دیگری است؛ طبق آمار سازمان انرژی جهانی یارانه‌ای که ایران پرداخت می‌کند 86 میلیارد دلار است که اگر آن را در 25 هزار تومان ضرب کنیم می‌شود هزاران هزار میلیارد تومان و این فقط یارانه سوختی است که دولت ایران پرداخت می‌کند.

 فکر کنید اگر این یارانه بتواند در تولید مصرف شود، کشور در کجا قرار خواهد گرفت؛ یارانه‌ای که هم‌اکنون مشخص نیست اصلاً چه اقشاری از جامعه بیشترین بهره را از آن می‌برند. مسائل بعدی در ارتباط با موانع تولید به دستگاه‌هایی برمی‌گردد که در امر تولید دخیل هستند. در نظرسنجی که انجام داده‌ایم بیشترین عاملی که بنگاه‌ها از آن رنج می‌برند بحث تأمین اجتماعی است و بعد دستگاه‌های دیگری قرار دارند.امیدوارم در سال جدید با توجه به شعاری که انتخاب‌شده است بتوانیم موانع را به حداقل برسانیم و امنیت سرمایه‌گذاری را در ایران تأمین کنیم و با کاهش آسیب‌پذیری از ویروس کرونا سال خوبی را برای تولید و اقتصاد کشور داشته باشیم.