به طور میانگین ۱۸ تا ۱۹ میلیون تومان برای هر بیمار بستری هزینه می‌شود و هزینه درمان و دارو‌های بیماران در آی‌سی‌یو چند برابر این میزان است. او در حالی گفته بود بخشی از این هزینه را بیمه پوشش می‌دهد و بخشی را مردم که امروزه بیمه تنها یک‌سوم هزینه‌ها را پرداخت می‌کند آن هم بعد از چهار ماه! از دیگر حرف‌های تعجب‌برانگیز وزارت بهداشت این بود که تاکید کرد: «هزینه تست PCR را دولت به صورت یارانه پرداخت می‌کند و در نهایت بسیاری از خدمات برای بیماران در بیمارستان‌های دولتی رایگان تمام می‌شود.»، اما واقعیت چیز دیگری است.
واقعیت این است که اوایل هزینه تست‌های PCR در آزمایشگاه‌ها ۶۰۰ هزار تومان بود و بعد از ماه‌ها آن را به ۳۸۰ هزار تومان تقلیل دادند. ابتدای شیوع کرونا قرار شد خانه بهداشت به صورت رایگان از همگان تست PCR بگیرد، ولی اگر به آنجا رفته باشید با کلی سوال و جواب روبه‌رو می‌شوید و در آخر به شما می‌گویند شما دارای صلاحیت تست رایگان نیستید! این در حالی است که بیماران زیادی هزینه تست را نداشتند و تصمیم گرفتند خود را در خانه قرنطینه کنند. همین امر منجر به تشدید حال آن‌ها شد. زمانی که به دکتر مراجعه می‌کردند کار از کار گذشته بود و هیچ تخت خالی‌ای هم در بیمارستان‌ها پیدا نمی‌شود. اگر هم تختی پیدا شود هزینه‌های سرسام‌آور دارو‌ها کمر کارگران را می‌شکند. چه‌بسا دارویی که باید در بیمارستان به راحتی در بین بیماران توزیع شود، خانواده‌های بیماران باید به سختی آن‌ها را در کوچه پس‌کوچه‌های ناصرخسرو با پنج برابر قیمت پیدا کنند. مشخص نیست دارویی که سازمان غذا و دارو دستور واردات آن‌ها را داده چطور سر از بازار آزاد در می‌آورد؟!
تفکیک هزینه‌ها
نخستین هزینه مربوط به بیماری کرونا شامل پرداخت مبلغ مربوط به ویزیت تشخیصی از طرف یک پزشک عمومی است که از ۱۵ هزار تومان شروع می‌شود و به ۷۰ هزار تومان هم می‌رسد، پس از آن انجام تست کروناست که قیمت آن بین ۳۰ هزار تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است.در صورت مثبت بودن نتیجه آزمایش، ممکن است پزشک انجام سی‌تی‌اسکن ریه را هم تجویز کند که رقم آن در مراکز دولتی ۹۰ هزار و در مراکز خصوصی ۶۰۰ هزار تومان است، پس از طی این مراحل ممکن است بیمار نیازی به بستری شدن در بیمارستان نداشته باشد و پزشک قرنطینه خانگی و مصرف دارو را برای او تجویز کند که هزینه این دارو‌ها هم برای هر فرد بسته به شدت بیماری و عوامل دیگر، متفاوت است، اما به طور کلی بیماری کرونا برای بیمارانی که قرنطینه خانگی می‌شوند تا یک میلیون تومان هزینه می‌تراشد.
اما اگر بیمار نیاز به بستری داشته باشد، در بیمارستان دولتی بین ۵ تا ۳۰ میلیون تومان تخمین زده می‌شود، در بیمارستان خصوصی هم این رقم از حداقل ۳۵ میلیون تومان شروع می‌شود و با اینکه نمی‌توان رقمی برای حداکثر هزینه‌ها اعلام کرد، اما براساس برخی گزارش‌ها این عدد به ۲۵۰ میلیون تومان هم رسیده است.
البته عمق فاجعه مربوط به هزینه‌های هنگفت درمان کرونا زمانی به چشم می‌آید که آن را با حداقل حقوق دریافتی کارگران که حدود دو میلیون تومان در ماه است، مقایسه کنیم. در واقع پرداخت هزینه‌های مربوط به درمان کرونا کمرشکن است آن هم برای خانواده‌های بی‌بضاعتی که چندین عضو از خانواده درگیر این بیماری می‌شوند. علی‌الخصوص این روز‌ها که بیماری کرونا خانوادگی شده است. به همین دلیل کرونا جان فقرا را بیشتر می‌گیرد. بر اساس گزارش‌ها افرادی که توانایی پرداخت دارند برای نجات جان عزیزان‌شان از ناصر خسرو آمپول‌هایی به قیمت ۱۰۰ میلیون تومان تهیه می‌کنند. البته گاه این آمپول‌ها تنها آب مقطر است. اما این هم جزو هزینه‌هایی است که کمر همگان را شکسته و فقیر و غنی ندارد.
عدم وجود تخت خالی در بیمارستان‌ها
«با وجود اینکه آمار فوتی‌ها و مبتلایانی که از سوی وزارت بهداشت اعلام می‌شود پایین است، اما یک تخت خالی در بیمارستان‌های تهران پیدا نمی‌شود.» واقعیت این روز‌های تلخ را از زبان سعید بخوانید. سعید که به تازگی تمام اعضای خانواده‌اش دچار بیماری کرونا شدند، برای اینگونه تعریف می‌کند: چند روز پیش به دلیل سهل‌انگاری همگی خانه مادر دور هم جمع شدیم. تقریبا بعد از گذشت دو روز همگی دچار علایم کرونا شدیم. حتی دختر ۵ ساله‌ام سه روزه در تب می‌سوزد. اما بین همه ما حال همسرم از بقیه وخیم‌تر است. او بعد از گذشت ۲۴ ساعت از علائم ابتدایی دچار تنگی نفس شد. به همین دلیل دکتر گفت باید سریعا در بیمارستان بستری شود.
تمام بیمارستان‌های دولتی تهران را رفتم، اما دریغ از یک تخت خالی، به همین دلیل مجبور شدم همسرم را در بیمارستان ایرانشهر بستری کنم. در حال حاضر دستگاه اکسیژن بهش وصل کردند و قراره سه تا آمپول در مرحله‌های مختلف به همسرم تزریق کنند. حال همسرم خیلی بد بود، چون دیروقت به بیمارستان رسیدیم همان لحظه آمپول‌ها را تزریق نکردند. بیمارستان همان شب اول استعلام کارتم را گرفت تا مطمئن شود توانایی پرداخت هزینه‌ها را دارم یا نه. در صورتی که همسرم تنگی نفس داشت، اما تا فردا صبح که استعلام کارتم آمد آمپول‌ها را تزریق کردند.
یعنی اگر در حسابم پولی نداشتم آمپولی در کار نبود. متاسفانه اسم آمپول‌ها یادم نیست، اما هر کدام از آن‌ها دانه‌ای ۱۵ میلیون تومان بود. در حالی که اعلام کردند رمدسیویر تحت پوشش بیمه است که دیروز این دارو را دانه‌ای یک میلیون و پانصد هزار تومان خریدم. البته هزینه یکی از آمپول‌ها که از ناصر خسرو تهیه کردم حدود پنج میلیون تومان شد. بعد از تهیه دارو متوجه شدم یکی از دوستانم برای خرید آن ۴۰ میلیون تومان هزینه کرده است.
وی افزود: در طول این مدت به هر بیمارستانی که می‌رفتم مردم زیادی را در گوشه کنار بیمارستان‌ها می‌دیدم. مردم واقعا مستاصل شدند. عملا اگر بیماری پولی نداشته باشد بر اثر کرونا فوت می‌کند. اتاق بخش مراقبت‌های ویژه شبی دو میلیون و پانصد هزار تومان است. از طرفی همسرم بیمه تامین اجتماعی است، ولی بیمارستان بیمه را قبول نکرد. قاعدتا هزینه‌های دارو هم به سختی یا با مقدار بسیار کمی پرداخت می‌کند.
دکتر داروی خارجی معرفی می‌کند
آیدا یکی دیگر از افرادی که به تازگی دچار بیماری کرونا شده، درخصوص دارو‌های نایابش گفت: من سال‌هاست که از بیماری ریه رنج می‌برم. به همین دلیل از ابتدای شیوع کرونا تاکنون در قرنطینه بودم، اما تنها یک سهل‌انگاری من را مبتلا کرد. با اینکه دارای بیمه تامین اجتماعی هستم، اما تخت خالی در هیچ بیمارستان دولتی پیدا نکردم و در بیمارستان گاندی بستری شدم. تمام داروهایم نایاب بود و پدرم مجبور شد به تمام داروخانه‌های تهران سر بزند. دکتر‌ها گفتند حتما باید داروی Linezolid تزریقی بزنم و تاکید کردند حتما نمونه خارجی آن باشد. پدرم بار‌ها از دکتر‌ها سوال کرد مگر نمونه ایرانی آن چه فرقی دارد و آن‌ها می‌گفتند تاثیرش کمتر و گاهی حتی بی‌تاثیر است.
همین امر موجب شد بعد از گذشت ۱۵ روز از بیمارستان مرخص شوم، اما نزدیک به ۷۰ میلیون تومان هزینه بیمارستان و داروهایم شد. پدر من پولدار نیست و برای هزینه‌های درمان من مجبور شد ماشینش را بفروشد. اگرچه هنوزم دستگاه اکسیژن بهم وصل است که برای این هم روزانه ۳۰۰ هزار تومان پرداخت می‌کنیم، زیرا ریه من به صورت مادرزادی ۳۰ درصد از بین رفته و با ویروس کرونا به طور کلی نابود شد. اگر زودتر واکسن‌ها وارد می‌شد من جزو گروه آسیب‌پذیر محسوب می‌شدم و قطعا تاکنون واکسینه شده بودم. حالا معلوم نیست دوباره چه زمانی می‌توانم به زندگی عادی بازگردم.
اول تسویه بعد خروج!
دایی محمد که به تازگی دچار بیماری کرونا شده و تقریبا ۶۰ درصد ریه‌اش درگیر شده بود، در این خصوص به گفت: پدربزرگم به دلیل بیماری قلبی به تازگی در بیمارستان خصوصی عمل کرد. به محض مرخص شدن از بیمارستان علائم کرونا در آن پدیدار شد. متاسفانه تا او را به بیمارستان برسانیم تمام ریه‌ها او درگیر شده بود و به خاطر بیماری زمینه‌ای که داشت فوت کرد. در همین حین دایی من این بیماری منحوس را از پدربزرگم گرفت. او را در بیمارستان رسول اکرم بستری کردیم. تقریبا ۲۰ روز بیمارستان بستری بود. برای گرفتن دارو‌ها به بیمارستان که رفتن دیدم حتی به دایی من دمپایی هم ندادند و پابرهنه در آنجا راه می‌رفت. در این ۲۰ روز حدود ۳۰ میلیون تنها هزینه بیمارستان شد که با وجود اینکه دایی من بیمه تامین اجتماعی بود، اما بیمه فقط یک‌سوم هزینه‌ها را داد و بیمارستان شرط کرد تا تسویه نکنیم اجازه نمی‌دهد دایی‌ام مرخص شود.
متاسفانه ما پولی برای ترخیص وی نداشتیم. از طرفی هر چقدر که بیشتر آنجا می‌بود هزینه‌ها بیشتر می‌شد. بالاخره مددکار بیمارستان به کمک ما آمد برایمان مقداری پول جور کرد. اما باز این پول کافی نبود. هر چقدر از بیمارستان درخواست بخشش مقداری از مبلغ را می‌کردیم بیهوده بود. خلاصه دایی من ۲۵ روز در بیمارستان ماند و به کمک خیرین از آنجا مرخص شد. بیماری کرونا همه زندگی ما را ویران کرد.
گفته‌های این بیماران نشان می‌دهد که علاوه بر هزینه‌های کمرشکن مربوط به درمان بیماری کرونا علی‌الخصوص برای بیمارانی که در بیمارستان بستری می‌شوند، نبود نظارت بر پخش و توزیع دارو‌ها هم، موجب سردرگمی خانواده‌های بیماران شده که این موضوع باید به طور جدی از سوی مسوولان حوزه داروی وزارت بهداشت رسیدگی شود.