مار زنگی یا مار زنگوله‌ای گونه‌ای از مارهای سمی هستند، این مارها هنگام خطر با تکان دادن دم صدایی ایجاد می‌کنند که شباهت زیادی به صدای زنگ و زنگوله دارد؛ به همین علت به مار زنگی یا زنگوله‌ای معروف گردیده‌است.مارهای زنگی اگرچه در سراسر قاره آمریکا یافت می‌شوند، اما به ویژه در کالیفرنیا فراوان هستند، جایی که برای اکوسیستم این ایالت ضروری هستند؛ اخیرا بزرگترین مار زنگی که تا به حال در کالیفرنیا دیده‌ شده‌است در دام دوربین افتاده‌است.Willow Godshalk بزرگترین مار زنگی تاریخ کالیفرنیا را در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۸ مشاهده کرد. Godshalk مار زنگی یک متر و ۸۰ سانتی متری را دید که نزدیک بود به سگش در خیابان Mariposa، کالیفرنیا حمله کند.

بزرگترین مار زنگی که تاکنون ثبت شده است، یک مار زنگی شرقی (نام علمی: Crotalus adamanteus) بود. طول آن ۲ متر و ۱۰ سانتی متر و وزن آن ۱۵ کیلوگرم بود. هانتر راتلج در سال ۱۹۴۶ به این مار عظیم شلیک کرد.شناسایی مارهای زنگی می تواند چالش برانگیز باشد. اما چندین ویژگی فیزیکی و نشانه های رفتاری وجود دارد که با استفاده از آن‌ها می‌توان مارهای زنگی را شناسایی کرد. مارهای زنگی دارای سرهای مثلثی شکلی هستند که بسیار پهن تر از گردن آنها است. آنها همچنین دارای حفره‌های حساس به گرما بین چشم ها و سوراخ های بینی خود هستند که به آنها کمک می کند تا طعمه را پیدا کنند.

از نظر رنگ، مار زنگی بسته به گونه رنگ متفاوتی دارد. اما بسیاری از آنها یک الگوی الماسی شکل متمایز در امتداد پشت خود دارند. علاوه بر این، برخی مانند مار زنگی موهاوی دارای دم کوتاه تر و سفت تر هستند.یکی از راه های تشخیص مار زنگی از مارهای غیر سمی، نگاه کردن به مردمک چشم آنهاست. مارهای زنگی مردمک های بیضی شکل دارند، در حالی که بیشتر مارهای غیر سمی مردمک های گرد دارند. مارهای زنگی دارای یک گودال حسگر حرارتی مشخص بین چشم‌ها و سوراخ‌های بینی خود هستند، در حالی که مارهای غیر سمی اینطور نیستند. در نهایت، مارهای زنگی دارای یک جغجغه در انتهای دم خود هستند که مارهای غیر سمی فاقد آن هستند.جغجغه در نوک دم مار زنگی یافت می‌شود، مار از جغجغه برای هشدار به متجاوزان احتمالی برای عقب نشینی یا منحرف کردن طعمه استفاده می کند.