نشریه غیر دولتی “عنب بلدی” در گزارشی درباره چرایی اجازه دادن روسیه به استفاده اسرائیل از حریم هوایی سوریه برای حمله به مواضع نظامی گروههای وابسته به ایران مینویسد: روسیه به دلیل بخشی از اتحاد خود با ایران برای حمایت از اسد در سوریه نمیخواهد به طور علنی بیان کند که از حملات اسرائیل در سوریه علیه منافع نزدیک به ایران حمایت ضمنی میکند.
“رائد جابر” روزنامهنگار و کارشناس مسائل روسیه میگوید: تفاهم میان اسرائیل و روسیه بر سر حملات نظامی در سوریه تازه نیست و پس از مداخله روسیه در سوریه در سال ۲۰۱۵ میلادی حاصل شد. پوتین تنها این توافق را با دولت تازه اسرائیل تمدید کرده است. توافق آن دو بر سر این بوده که سوریه به منبع تهدیدی برای امنیت اسرائیل تبدیل نشود و جنگندههای اسرائیلی بتوانند آزادانه در داخل سوریه علیه هر منبع تهدیدی برای امنیت اسرائیل اقدام نظامی انجام دهند. در توافق پیشین این اولویت قرار داده شد که هرگونه راه حلی برای حل بحران سوریه باید منافع امنیتی اسرائیل را در صدر اولویتها قرار دهد. همچنین، روسیه مایل است از نفوذ و حضور نظامی ایران در سوریه به عنوان یک رقیب برای خود در خاک آن کشور بکاهد.
“دیا کادور” پژوهشگر مسائل ایران میگوید که اجماع اسرائیل و روسیه در مورد حملات هوایی اسرائیل در سوریه موضوعی قدیمی است و برای یک “ضرورت امنیتی” تجدید و احیا شده است. کادور که افسری جدا شده از نیروهای ارتش سوریه است میگوید که تعداد بالای حملات اسرائیل در سوریه نشان میدهد که روسیه به اسرائیل چراغ سبز داده است. علاوهبر آن، اسرائیل مراکز ایرانی که تنها چند کیلومتر با پایگاههای روسی فاصله دارند را هدف قرار داده و در آن هیچ موقعیت نظامی یا سرباز روسی هدف قرار نگرفته که نشاندهنده سطح هماهنگی بالای روسها و اسرائیلیها در حملات در سوریه است.جابر نیز در ادامه میگوید: مسکو به دلیل اتحاد با ایران و برای تلاش به منظور حفظ توازن قوای حساس و دشوار در روابطاش با طرفهای مختلف حاضر در سوریه به طور علنی از حملات اسرائیل در سوریه حمایت نمیکند.
کادور نیز معتقد است روسیه نفوذ ایران در سوریه را تهدیدی برای منافع بلندمدت خود میداند. روسیه نمیخواهد حضور ایران در سوریه تهدیدی علیه اسرائیل باشد. روسیه از دید او قصد دارد وضعیت را در سوریه تثبیت کرده و سرمایهگذاریهایش را در آنجا آغاز کند و آنچه در جریان جنگ در سوریه از دست داده را دوباره به دست آورد. کادور معتقد است اگر ایران حضور خود را در سطح سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در سوریه محدود کند، ممکن است اسرائیل حملات خود را متوقف نماید. از دید او اسرائیل تنها در صورتی