حدود دو سالی است سربازان سپیدپوش خط مقدم کرونا با تمام کمبودها، مردانه ایستادهاند. سربازانی که جنگ نابرابر فرسودهشان کرده و تعدادی از آنها را از زندگی محروم. ۱۳۰پرستاری که حالا دیگر نیستند سختی موجهای پیدرپی کووید-۱۹ را به جان بخرند. موجها یکی پس از دیگری قربانی گرفتند و تعدادی را سیاهپوش کردند. روزگاری شهروندان واهمه کووید را داشتند و حالا دلواپس دلتا و لامبدا هستند. ایران موجها را یکی پس از دیگری پشتسر گذاشته. گاهی از بالا رفتن آمار مبتلایان نگران شده و زمانی آمار فوتیها غافلگیرش کرده. حالا چنگدرچنگ موج پنجم و دلتا دارد و خبرها از کمبود پرستار در بخش آیسییو میگویند.
هر تخت بیمارستانی به ۲٫۵ نیروی پرستار نیاز دارد
موجها که شدت میگیرند تصاویر بیماران جاخوش کرده در کف بیمارستانها دستبهدست میشوند. بیمارانی که در پارکینگ بیمارستانها در خودروهای شخصیشان چشم به سرمهایشان دوختهاند. بیمارانی که در راهرو بیمارستانها روی صندلیها تکیه دادهاند تا سرمهایشان تمام شود. سال گذشته در نیمه مرداد معاون سازمان نظام پزشکی از کمبود تخت در مراقبت ویژه گفت. به گفته علیرضا سلیمی الگوی مراجعه به بیمارستانها در آن برهه تغییر کرده بود. به باور او در اسفند ۹۹ علم کمتری درباره کرونا وجود داشت و اغلب مراجعات به بیمارستانها مراجعان عمومی مبتلا به کرونا بودند. سلیمی از بالا رفتن تعداد مراجعات با حال بد خبر داده بود. بیمارانی که به گفته او نیاز به مراقبتهای ویژه دارند.«به همین علت با کمبود تخت مراقبت ویژه مواجهیم.»
تعداد بیمارستانها، تختها، پرسنل و امکانات بیمارستانی برای شرایط عادی تدارک دیده شده بودند و حالا کرونا شرایط را سخت کرده است. همهگیری که تعداد نیرو، وسایل و … جوابگوی آن نیست. چهارماه بعد از گفتن از کمبودها، معاون پرستاری وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از جانفشانی پرستاران گفت. اینکه در شرایط بحرانی، نظام سلامت با تلاش مضاعف سعی کرده کمبود نیرو را جبران کند. به گفته محمد میرزابیگی کمبود پرستار، اضافهکاریهای اجباری را به نیروهای موجود پرستاری تحمیل میکند. البته سخنگوی وزارت بهداشت هم از کمبود نیرو در بیمارستانها گفته بود، از اینکه قرار است هفت هزار نفر استخدام شوند. سیما ساداتلاری گفته بود هر تخت بیمارستانی به ۲٫۵ نیروی پرستار نیاز دارد.ولی وقتی بیمار به آیسییو میرود به سه پرستار نیاز دارد.
در موج پنجم همچنان مشکل کمبود تخت و پرستار در آیسییو احساس میشود
آبان ۹۹ سخنگوی وزارت بهداشت گفته بود ۶۹۴ بیمارستان در کشور درگیر ویروس کرونا شدهاند. تخت عادی اختصاصیافته به این بیماران، ۲۶هزار و ۹۶۹ تخت و تخت ویژه اختصاص یافته؛ ۵۹۰۰ و تخت ایزوله نیز ۱۸۶۸ مورد بوده است.«در مجموع تعداد تختهای بیماران کرونایی به کل تختهای کشور، ۳۱.۷۸ درصد است.» کرونا خود را به موج پنجم رسانده و موج ششم تهدید میکند اما همچنان مشکل کمبود تخت و پرستار در آیسییو احساس میشود. آیسییوها همگی پُر هستند و بیماران بدحال در بخشها ماندهاند. بیمارانی که نیاز به دستگاه و تجهیزات دارند و در کنارش نیروی انسانی، یعنی همان پرستار. پرستارانی که اگر قرار باشد در بخش آیسییو فعال باشند باید به اندازه پزشک عمومی مهارت و تبحر داشته باشند. حالا رئیس بیمارستان سینا از کمبودها میگوید. گزارش میدانی از بیمارستان الزهرای اصفهان هم با تیتر اینجا بوی مرگ میدهد از مشکلات و کمبودها پرده برمیدارد.
فاصله معنادار با ۲٫۵ پرستار برای هر تخت بیمارستانی
ماههاست در جنگ با ویورس منحوساند و دیگر رمقی برایشان نمانده. گویا در میانه این جنگ نابرابر هم قرار نیست وعدهها محقق شوند. کمبود نیرو، کاهش در پرداختها و محقق نشدن کامل فوقالعادهها هم هست. نبود امنیت شغلی و اجرای نظام تعرفهگذاری هم مزید بر علت شدهاند تا این روزها سختتر بگذرد. شاید سختتر و بدتر از همیشه. شهرها به نوبت قرمز و سیاه میشوند و آنها صبورانه جان بر کف در خط مقدم این نبرد ایستادهاند. واقعیت تلخ این روزها این است که نبود تخت، کمبود نیروی انسانی، کمبود و گرانی دارو، شلوغی مراکز درمانی، سرگردانی بیماران و دلهره، چالشهای این روزهای حوزه درمان است. اوضاع سختی که تراژدی کرونا را غمانگیزتر کرده است.
در این روزهای کرونایی استاندارد نیروی پرستاری به ازای هر تخت در ۲۴ ساعت حدود ۰٫۷ تا ۰٫۸ است؛ یعنی فاصله معناداری با ۲٫۵ نفر. واقعیت این است 2.5 نیروی پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی باید وجود داشته باشد؛ در ۲۴ساعت. یعنی ۱٫۸ نیروی دانشگاهی و ۰٫۷ شامل نیروهای گروه پرستاری؛ مثل اتاق عمل و هوشبری و کمک پرستار. این استاندارد ویژه تعریف شده در ایران است. استانداردی که از کف استانداردهای موجود جهانی، حتی یک نفر کمتر است. استانداردهای جهانی حداقل از ۳ تا ۳٫۵ پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی در ۲۴ ساعت میگویند.