در حالی که منتقدان قرارداد ۲۵ ساله ایران با چین به دلیل مصالح ملی سکوت کرده و حرفی نمی‌زنند اما هواداران این اتحاد راهبردی که وزیر امور خارجه دولت دوازدهم آن را امضا کرده، حرف‌های عجیبی از تمایلات رهبر حزب کمونیست چین بر زبان می‌آورند که جای تاسف دارد.
به طور مثال مشاور رییس مجلس دهم گفته است چینی‌ها عنوان کرده بودند حاضر نیستند با دولت ایران به خاطر رفتارش پس از برجام مذاکره کنند اما آمادگی خود را برای مذاکره با مجموعه نظام اعلام کردند و علی لاریجانی برای انجام مذاکره با چین حکم گرفت. مقامات چینی عنوان می‌کردند دولت ایران پس از برجام دولت چین را تحویل نگرفت و در واقع چین را تحقیر کرد و ما حاضر به همکاری با دولت ایران نیستیم ولی اگر «نظام» جمهوری اسلامی می‌خواهد با ما تعامل کند، ما هستیم.اگر این حرف درست باشد و رهبران حزب کمونیست چین دولتی که با رای شهروندان ایرانی بر سر کار آمده است را قبول ندارند باید گفت که آنها در حقیقت مردم ایران را قبول ندارند.
این خبر اگر درست باشد رهبران چین از شهروندان ایرانی انتقام گرفته اند که چرا به حسن روحانی رای داده اند. از سوی دیگر این حرف علی ربیعی که گفته است رهبران چین تمایل ندارند ماهیت قرارداد یا تفاهمنامه امضاشده منتشر شود نیز رفتاری عجیب به حساب می‌آید. رهبر حزب کمونیست چین اگر می‌خواهد با ایرانیان همکاری بلندمدت داشته باشد باید به مردم ایران احترام بگذارد و این نوشته امیدوار است حرف مشاور رییس قبلی مجلس اشتباه باشد. اگر چینی‌ها در روزهای اول تیرماه 1400دیدند که از صندوق‌های رای نام فردی بیرون آمد که به لحاظ اندیشه و عمل سیاسی با دولت دوازدهم هم‌مسیر است و دنباله این دولت است چه خواهند کرد؟ آیا قرار است با دولتی از جنس اصلاحات و اعتدال کار نکنند؟
این بدترین نگاه به جامعه ایرانی از سوی یک کشور است که تصورات خاصی در ذهن رهبران آن است و بخشی از این تصور به شرایط در حال حاضر نامساعد اقتصادی ایران برمی‌گردد. رهبران حزب کمونیست چین نیک می‌دانند در همین شرایط نیز نفت و گاز ایران در صورت شکست تحریم می‌تواند به سادگی و با قیمت‌های مناسب به مشتریان سابق از جمله کشورهای اروپایی فروخته شود. امیدوار باشیم فضایی پدیدار شود که همه حرف‌ها و نظرها درباره قرارداد با چین راهی برای تشریح نزد افکار عمومی پیدا کند. لابد در این قرارداد بندهایی برای تغییر در صورت ایجاد شرایط جدید لحاظ شده است.