به فاصله سه روز از آغاز سال تحصیلی جدید و در شرایطی که در واپسین روز‌ها و ساعات باقی مانده تا شروع سال تحصیلی ۱۳۹۹/۱۴۰۰، همه تدابیر اندیشیده شده برای آموزش در مدارس تغییر کرد و دسته بندی مدارس بر اساس شیوع ویروس کرونا کنار گذاشته شد، بار دیگر تغییری شگرف در دستور کار قرار گرفت.این را ساعاتی پیش وزیر آموزش و پرورش در گفت‌وگو با رسانه ملی خبر داد و گفت: «به صراحت اعلام می‌کنیم که هیچ یک از مدارس دولتی و غیردولتی حق ندارند دانش آموزان را ملزم به حضور در مدرسه کنند؛ ما ملزم هستیم خدمات آموزشی را به همه دانش آموزان ارائه دهیم و برای این کار تدابیر لازم اندیشیده شده است.»
تصمیم جدید و متفاوتی که حاجی میرزایی برای تاکید بر آن گفت: «هم امکان آموزش حضوری را برقرار کردیم، هم امکان آموزش از طریق تلویزیون را فراهم کردیم و هم امکان ادامه آموزش از طریق شبکه شاد را فراهم کردیم. این‌ها امکان‌های مختلفی است که برای ارائه خدمات آموزشی به دانش آموزان فراهم شده است.»
این سخنان را می‌توان به عقبگرد کامل وزارت آموزش و پرورش از تصمیم اخیرش تعبیر کرد؛ عقبگرد از تصمیم به بازگشایی مدارس با حضور دانش آموزان، آن هم بدون توجه به وضعیت شیوع ویروس کرونا و بیماری ناشی از آن در مناطق مختلف کشور. اتفاقی که قرار بود تنها در مناطق سفید کرونایی رقم بخورد، نه در کل کشور و از این روی، عجیب نبود که این چرخش حاشیه‌ها و ابهامات زیادی به وجود آورد.
تصمیمی که سردرگمی جمعیت کثیر دانش آموزان، خانواده‌های ایشان و اولیای مدارس و نیز موجی از انتقادات و واکنش‌ها را به دنبال داشت و بر پایه برخی گزارش‌ها به سوت و کور شدن کلاس‌های درس هم منجر شد و به دنبال این تصمیم، برخی خانواده‌ها ترجیح دادند دانش آموزشان به مدرسه نرود تا مبادا آسیبی بزرگتر از آموزش ناقص، گریبانگیرشان شود!
سرپیچی از تصمیم وزارت آموزش و پرورش برای حضور دانش آموزان در سراسر کشور در کلاس‌های درس که بعد از سخنان امروز وزیر آموزش و پرورش، به نظر می‌رسد چندان بی تاثیر هم نبوده است؛ این باوری است که برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی بر آن تاکید دارند و مدعی هستند، غیرضروری شدن حضور دانش آموزان در مدارس، حکم نذر کردن روغن ریخته بر زمین را دارد.
باوری که ممکن است کاملا منطبق بر واقعیت نباشد، اما کیست که نداند تغییر تصمیم عجیب وزارت آموزش و پرورش برای بازگشایی مدارس، آن هم در آستانه شروع سال تحصیلی و واکنش‌های فراوان به آن از جمله هشدار سازمان نظام پزشکی، تلاشگران عرصه دفاع از سلامت و بسیاری دیگر، شاید وسیع‌ترین موج انتقادی بود که حاجی میرزایی با آن مواجه شده است؛ انتقاداتی که هیچ پاسخ معقولی نداشت و شاید بهترین پاسخ به آنها، عقبگرد بود!