۱- عدم توسعه متوازن در زنجیره ارزش (تمرکز بر زنجیره ارزش متان تولید اوره ( ۷٫۵ میلیون تن) آمونیاک – متانول( تولید ۱۴ میلیون تن متانول و حصول ظرفیت ۲۵ میلیون تن تا سال ۱۴۰۵)عدم توسعه زنجیره ارزش متانول MTO/MTP بدون توجه به ظرفیت گازی کشور).
۲-تمرکز بر زنجیره اتان و توسعه نامتوازن در تولید محصولات پلی اتیلنی (۱/۵ میلیون تن) و صرفاً ظرفیت یک میلیون تن پلی پروپیلن در کشور و فراموشی سایر زنجیره ارزش اتیلن
۳-عدم تمرکز در تصمیم گیری در توسعه صنعت پتروشیمی کشور به دلیل ضعف در جایگاه قانونی و کنترلی شرکت ملی صنایع پتروشیمی
۴- عدم توجه به توسعه فناوری و دانش بومی در صنعت پتروشیمی و تمرکز بر خرید لیسانس از خارج از کشور
۵-عدم ثبات قوانین وسیاستهای قیمت گذاری نرخ خوراک و فروش، محصولات معافیتهای مالیاتی و مقررات ارزی
۶-توسعه صنعت بدون توجه به آمایش سرزمینی و ایجاد مشکلات زیست محیطی و تامین آب و …
۷- تمرکز بر تولید انبوه و مگا پلنتها و عدم توجه به مواد پتروشیمیایی با ارزش افزوده بالاتر و نیاز واقعی کشور و واردات محصولات پتروشیمی منجمله پلیمرهای مهندسی
۸- عدم توجه به مطالعات آینده نگر و ابر روندهای جهانی در توسعه صنعت پتروشیمی
۹- اجرای نادرست سیاستهای اصل ۴۴ و خصولتی سازی صنعت پتروشیمی و عدم رعایت اهلیت در بنگاهداری
۱۰- وجود ۲۰ میلیون تن ظرفیت خالی در کشور به دلیل کمبود خوراک نسبت به ۱۰۰ میلیون تن ظرفیت نصب شده تا سال ۱۴۰۳