در واقع اتفاق مهم‌تر درباره پرونده علیرضا بیرانوند این است که او با باشگاه استقلال وارد مذاکره شده و این باشگاه پیشنهادی ۹۵ میلیاردتومانی به این بازیکن برای دو سال داده که با توجه به آپشن‌های در نظر گرفته‌شده، این رقم تا ۱۲۰ میلیارد تومان افزایش خواهد یافت. ناگفته پیداست که اگر علیرضا بیرانوند راهی استقلال شود، همه رکورد‌های تاریخ در فوتبال ایران جابه‌جا خواهد شد. باوجوداین، بخش مهم‌تر مربوط به محل تأمین این هزینه است. استقلال به‌عنوان یکی از باشگاه‌های دولتی که کلا قرار شده برای امسال سقف بودجه‌اش ۳۰۰ میلیارد تومان باشد، چطور پیشنهادی ۱۲۰ میلیاردتومانی فقط به یک بازیکن می‌دهد؟ اینجا باید به سراغ مسیر‌های مخفی رفت تا به جواب رسید.

سقف قراردادی که امسال دو باشگاه استقلال و پرسپولیس برای بازیکنان در نظر گرفته‌اند، ۱۵ میلیارد تومان است. این هزینه‌ای است که مصوبه وزارت را هم دارد و به نظر می‌رسد اگر بازیکنی رقمی بیش از آن را می‌خواهد، باید به سراغ مسیر‌های دیگر، از جمله تأمین بودجه از کانال‌های موازی برود. یکی از کانال‌های رایجی که سال‌های اخیر در فوتبال ایران باب شده «هواداران متمول و عاشق» است که در ادوار مختلف پذیرفته‌اند بخشی از هزینه انتقال بازیکنان به باشگاه‌های مورد علاقه را بپردازند. پیش‌تر پرسپولیس، حسین هدایتی، معروف به عابربانک را کنار خودش می‌دید و هر بار که کار گره می‌خورد، از کانال او وارد مذاکره با بازیکنان می‌شد تا کسری بودجه برای رضایت بازیکن فراهم شود.

اتفاق جدید درباره پرونده علیرضا بیرانوند و پیشنهاد استقلال هم از همین مسیر پیش رفته است. آن‌طورکه نزدیکان باشگاه پرسپولیس در پست‌های اینستاگرامی خود به طعنه و کنایه نوشته‌اند، مالک یکی، دو شرکت هواپیمایی، پشت پیشنهاد سرسام‌آور استقلال به علیرضا بیرانوند است. با مرور افرادی که در سال‌های اخیر علاقه‌شان به استقلال را نشان داده و البته اوضاع مالی بسیار مناسبی هم دارند، یافتن این فرد متمول چندان کار دشواری نیست: عبدالرضا موسوی، مالک شرکت هواپیمایی زاگرس.او پیش‌ازاین هم سابقه حضور در هیئت‌مدیره باشگاه استقلال را داشته و مالکیت باشگاه استقلال خوزستان را هم زمانی در اختیار گرفته است. علاقه عبدالرضا موسوی به فوتبال به همین‌جا ختم نمی‌شود؛ چون او در چندین برهه با تیم ملی فوتبال ایران نیز همکاری داشته و با در اختیار قراردادن رایگان خطوط هواپیمایی‌اش به تیم ملی، بازیکنان را از عذاب پرواز‌های نامظنم رها کرده است. البته حضور موسوی در تیم ملی به‌عنوان اسپانسر چندان هم برایش بی‌حاشیه نبود.

زمانی که شهاب‌الدین عزیزی‌خادم ریاست فدراسیون فوتبال را بر عهده داشت، با عبدالرضا موسوی برای همکاری با هواپیمایی زاگرس به توافق رسید و موسوی پرواز‌های مکرری در اختیار تیم ملی گذاشت. باوجود‌این، سفر موسوی به لیتوانی در حاشیه رقابت‌های جام جهانی فوتسال، آن‌هم با هزینه فدراسیون فوتبال، کار را به جایی کشاند که موسوی مجبور شد حضورش اطراف تیم ملی را کم و کم‌رنگ‌تر کند.

شاید اسم عبدالرضا موسوی در سال‌های اخیر به واسطه حضورش در دنیای فوتبال بیشتر از این طریق به گوش رسیده باشد؛ ولی مسئله اینجاست که او قبل از اینکه یک هوادار متمولِ عاشق فوتبال باشد، یکی از مولتی‌میلیاردر‌های ایرانی است که فعالیت‌های تجاری متعددی داشته و دارد. اواسط دهه ۹۰ بود که نام عبدالرضا موسوی پس از ماجرای مه‌آفرید خسروی در رسانه‌ها مطرح شد. آن زمان بحث درباره مالکیت شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران بود. آن شرکت از سال ۱۳۸۸ به بخش خصوصی واگذار شد و از سال ۱۳۹۰ با دستگیری مَه‌آفرید امیرخسروی یا همان امیر‌منصور آریا (مدیرعامل و صاحب ۹۵ درصد از سهام گروه صنعتی فولاد ایران) و کشف اختلاس سه هزار میلیاردی از سوی او، زیر نظر دادستانی و مدیران منصوب آن اداره شد. هفتم بهمن ۱۳۹۵ بود که روزنامه دنیای اقتصاد به نقل از استاندار خوزستان، خبر از واگذاری این شرکت به بانک ملی داد. وضعیت به همین شکل ادامه پیدا کرد تا اینکه چهارم مهر ۱۳۹۶ بانک ملی ایران اعلام کرد سهام خود را در شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران (سهامی خاص) از طریق مزایده عمومی با شرایط واگذار می‌کند. ۳۰ آبان ۱۳۹۶ فردی به نام سید‌عبدالرضا موسوی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام از خرید سهام گروه ملی صنعتی فولاد ایران خبر داد و نوشت: قرارداد خرید سهام گروه ملی صنعتی فولاد ایران امضا و تحویل داده شد. سید‌عبدالرضا موسوی در مزایده برگزار‌شده از سوی بانک ملی برنده و با توجه به امضای قرارداد، رسما سهام‌دار و مالک گروه ملی صنعتی فولاد ایران شد.

از آنجا اسم او کم‌و‌بیش در عرصه فولاد مطرح شد؛ ولی آن‌طورکه خودش مدتی بعد نوشت، به دلیل عدم همکاری لازم بانک ملی، این قرارداد فسخ شد. هرچند در آن برهه اعلام شد مدیریت ضعیف عبدالرضا موسوی و موج اعتراض کارکنان باعث شد مالکیت او گرفته و دوباره به بانک ملی سپرده شود. اگرچه هنوز درباره آن مزایده و مالکیت ابهاماتی پابرجاست؛ ولی ثروت موسوی را فقط آن پروژه، محدود به خودش نکرده است.

او در عرصه هتل‌داری هم ید طولایی دارد. با جست‌وجوکردن اسم او می‌توان پی برد که عبدالرضا موسوی مالک شرکت هواپیمایی زاگرس، هتل داریوش کیش، هتل‌های لاله، پارک دلفین و باغ پرندگان کیش است و کارکنان بسیار زیادی در سراسر ایران برایش کار می‌کنند. اینکه ثروت عبدالرضا موسوی از چه طریقی به دست آمده، یکی از آن ابهاماتی است که جست‌وجو‌های مکرر تقریبا آن را بی‌نتیجه گذاشته است. مشخص است که او به واسطه فعالیت‌های اقتصادی‌اش در زمره مولتی‌میلیاردر‌های کنونی ایران است؛ ولی اینکه سرمایه اولیه را از کجا و چطور به دست آورده، چندان روشن نیست.به هر روی، موسوی یک بار دیگر نامش را در فوتبال ایران مطرح کرده است. این بار نه به‌واسطه حضورش در هیئت‌مدیره باشگاه استقلال؛ بلکه برای بردن یکی از بازیکنان مورد علاقه‌اش به این تیم. بسیاری می‌گویند رابطه علیرضا بیرانوند با موسوی بسیار صمیمانه است و این دو با هم در جلسه با حجت کریمی، سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال، حاضر شده‌اند.

موسوی پیش از اینکه نامش در این پرونده مطرح شود، از استقلالی‌بودن علیرضا بیرانوند حرف زده بود. فروردین سال ۱۳۹۹ موسوی در یک گفتگو که به صورت لایو زنده اینستاگرامی شکل گرفته بود، گفت: «بازیکنانی مثل بیرانوند که با سختی به موفقیت رسیدند، باید الگوی همه باشند. وقتی سرگذشت خیلی از این بازیکنان مثل بیرانوند، کریمی و قایدی را مرور می‌کنیم، واقعا اکثر آن‌ها زندگی سختی داشتند و به‌سختی به اینجا رسیدند و این‌طور نبوده که یک‌شبه موفق شوند. من بیرانوند را می‌شناسم و او از قدیم استقلالی است و آرزوی پوشیدن پیراهن این تیم را داشته است. سر یک ماجرایی لج و لج‌بازی پیش آمد و نمی‌خواهم بازش کنم؛ ولی در نهایت رفت به پرسپولیس. من از او سند دارم که استقلالی است و به خودش هم گفتم یک روزی این سند را افشا می‌کنم». حالا ظاهرا موسوی برای اینکه بیرانوند را به آرزوی قدیمی‌اش برساند، خودش دست به کار شده و با پرداخت رقم سرسام‌آوری می‌خواهد بزرگ‌ترین نقل‌و‌انتقال فوتبال ایران را عملی کند.