در این میان آنچه بیش از همیشه وضعیت اقتصادی کشور و همچنین صنایع عظیم پتروشیمی را آشفته کرده است، گرانی بی‌سابقه خوراک متانول سازان کشور است.صنعت عظیمی که در دنیا مقام اول را در تولید متانول دارد، در این وضعیت آشفته خوراک مصرفی خود را با قیمتی بسیار بالاتر از قیمت سابق تهیه کرده و در نهایت با توجه به قیمت جهانی متانول محصول تولیدی خود را با ضرری بی‌سابقه به فروش می رساند.قطعا دولت در چنین شرایط آشفته ای، می‌تواند با کنترل قیمت مواد اولیه، علاوه بر نجات این صنعت عظیم، نجات‌بخش زندگی هزاران خانواری باشد که با کار در این صنایع عظیم امرار معاش می کنند.نکته قابل تامل این است که: دولت نمی‌تواند با استدلال به سود رسانیدن شرکت‌های فروش انرژی؛ سود حاصل از فروش محصولات نهایی تولیدی پتروشیمی‌ها را به حداقل یا صفر و حتی در نهایت به زیر صفر برساند!
حال که با وجود تحریم‌ها و اعمال فشارهای فراوان، این صنعت همچنان اقتدار خود را حفظ کرده است، می‌طلبد که دولت نیز راه چاره‌ای برای کاهش این فشارها، از طریق کاهش و کنترل قیمت یوتیلیتی یافته تا شاهد رشد و شکوفایی ارزآوری و صادرات محصولات تولیدی این شرکت‌ها باشیم.قطعا تولیدکنندگان متانول کشور، که این‌روزها با افزایش نرخ خوراک مواجه شده اند، نیازمند حمایت همه جانبه دولت و سایر نهادهای حمایتی از این صنعت عظیم و سودآور هستند؛ صنعتی که با ادامه این روند با مشکلات اساسی در خط تولید مواجه شده و قطع به یقین خیل عظیم کارکنان آن بدنبال این آشفتگی‌ها با مشکلات اقتصادی و بعضا بیکاری مواجه خواهند شد.بنابراین، گرانی یوتیلیتی می‌تواند رفته رفته برخی از شرکت‌های بزرگ پتروشیمی کشور را در رقابت با رقبای خود در دنیا تضعیف و از میدان به در کند!
این موضوع قطعا می‌تواند هشداری جدی و اساسی برای دولتمردان ایران باشد؛ چرا که با ادامه این روند بخش عظیمی از صنایع پر رونق و سود ده کشور رو به خاموشی خواهد رفت و خاموشی این صنایع به طور حتم اقتصاد کشور و مردم را بشدت تحت تاثیر جدی قرار می‌دهد. امید است دولت از طریق حمایت، کنترل و کاهش قیمت یوتیلیتی پتروشیمی‌ها در سال جاری و آینده، از جمله متانول سازان، قدمی بزرگ و سازنده در راستای نجات یک صنعت ارزآور، برداشته تا به شکوفایی اقتصاد کشور منجر شود.