بانک ملی در راستای اجرای سیاست‌های دولت سیزدهم و دستورات رییس جمهوری مبنی بر شفاف‌سازی عملکرد نظام بانکی کشور فهرست ابربدهکاران خود را منتشر کرده است.هرچند مقدار بدهی آنها و تاریخ و دلیل اعطای تسهیلات به این بدهکاران مشخص نیست، اما شگفتی‌هایی در این فهرست مشاهده می‌شود که مخاطب را انگشت به دهان که می‌کند.برای نمونه در ردیف دوازدهمِ فهرست ابربدهکاران بانک ملی نام «محمد ضرابیه» مشاهده می‌شود که با تأسیس ۶ شرکت متفاوت و با نام هر شرکت از بانک ملی تسهیلات کلان دریافت کرده‌است. به نظر می‌رسد ثبت و تأسیس انواع شرکت‌های مختلف ترفندی است که اکثر ابربدهکاران بانکی برای دست‌یابی به تسهیلات کلان بانکی به کار برده‌اند. شرکت‌هایی که ممکن است بیشترشان وجود خارجی نداشته و تنها نامی باشند بر روی کاغذپاره‌های بوروکراسی بانکی.
محمد ضرابیه جزو سهامداران بانک سامان است. خانواده ضرابیه جزو هیات مدیره بانک سامان هستند و حتی زمانی مدیر عاملی این بانک را هم در اختیار داشتند.طبق جدول زیر محمد ضرابیه، «ولی ضرابیه» و «احمدرضا ضرابیه» سهامدار بانک سامان هستند. البته سهام‌شان روی کاغذ زیاد نیست ولی در عمل زیاد است. چون با نام شرکت‌های مختلف نیز سهام دار هستند. برای مثال شرکت «پمپ سازی ایران» هم سهامدار بانک سامان است و محمد ضرابیه رئیس هیات مدیره این شرکت است. احمد ضرابیه هم رییس هیات مدیره شرکت ایده پردازان بازار سرمایه امین است. احمد رضا ضرابیه هم رییس هیات مدیره شرکت هلدینگ سرآمد است.
سوال این است که یک ابر بدهکار بانکی چطور می‌تواند بانک خصوصی داشته و به امر بانکداری مشغول باشد؟ سوال مهمتر اینکه آیا واقعاً چنین فردی نمی‌توانسته بدهی‌اش به بانک ملی را پرداخت کند؟ مگر می‌شود که فردی بانک داشته باشد آن وقت نتواند بدهی خود به بانک دیگری را پرداخت کند؟اصلاً چرا باید از بانکی دیگر وام بگیرد؟