ایران، زنده نماند!

ساعاتی پیش خبرگزاری مهر به نقل از تکتم نعیمی، مدیر برنامه و عضو بنیاد ایران درودی با تأیید خبر درگذشت این هنرمند گفت که «متأسفانه هفت و نیم صبح هفتم آبان به‌رغم تلاش‌های کادر درمان بیمارستان دی، ایران درودی دار فانی را وداع گفت.» ظاهرا این بانوی نقاش بعد از بهبودی از ابتلا به کرونا، از ۱۱ شهریور همچنان درگیر رفتن به بیمارستان بود و چند باری هم در این میان بستری شده بود. آخرین بار این اتفاق هفته پیش رخ داد که حال ایران درودی خراب شد و به‌صورت اورژانسی ابتدا به بیمارستان ایرانمهر و سپس بیمارستان دی اعزام شد. ایران درودی تمام هفته اخیر را در آی‌سی‌یو بستری بود. بار گذشته ایران درودی که پس از درمان از بیمارستان مرخص شده و به خانه بازگشته بود، در مطلبی نوشته بود: «ایران باید زنده بماند!»

مورد ستایش شرق و غرب

ایران درودی غیر از نقاشی، به‌عنوان نویسنده، منتقد هنری و استاد دانشگاه رشته تاریخ هنر نیز شناخته می‌شد. با این حال عمده افتخارات او در زمینه نقاشی بود و به‌عنوان نقاش، آثارش را در نمایشگاه‌های گروهی فراوانی در ایران و سایر نقاط جهان شرکت داده بود، که از متأخرترین آنها می‌توان به نمایشگاه هنرمندان پیشکسوت اشاره کرد. این نمایشگاه در آبان ۱۳۹۸ در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

فهرست دیگر نمایشگاه‌های او بلند بالاست. ایران درودی در بیش از ۶۳ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۲۵۰ نمایشگاه گروهی در ایران و سراسر جهان آثار خود را به نمایش گذاشت و با نوشتن کتاب «در فاصلهٔ دو نقطه» نویسندگی را نیز تجربه کرده بود. در کارنامه هنری ایران درودی ساخت ۸۰ فیلم مستند برای تلویزیون ملی ایران نیز ثبت شده است.درباره ایران درودی باید به این واقعیت نیز اشاره کرد که او جزو معدود نقاشان ایرانی بود که کارهایش در اروپا و آمریکا با تحسین مواجه شده و چهره‌های سرشناسی مانند آندره مالرو، ژان کوکتو و سالوادور دالی او را ستوده بودند.

موزه ناکام ایران

مهم‌ترین آرزوی ایران درودی به‌خصوص در سال‌های اخیر- که رسانه‌ها از آن به‌عنوان آرزوی چندین ساله او یاد می‌کنند- تأسیس بنیاد ایران درودی و راه‌اندازی موزه شخصی بود. موزه‌ای که قرار بود ۱۹۵ تابلو از این هنرمند که به‌صورت محضری به ملت ایران بخشیده شده، در آن به نمایش گذاشته شود. این نقاش شناخته‌شده برای تاسیس موزه‌اش تلاش‌های زیادی نیز در سال‌های اخیر کرد، حتی خانه‌اش در فرانسه را فروخت، تا موزه‌اش را راه بیندازد؛ اما بی‌میلی مسئولین، بروکراسی دیوانه‌کننده، افزایش قیمت دلار و کرونا دست‌به‌دست هم دادند تا ایران درودی با وجود تلاش‌های چند ساله‌اش این اتفاق را به چشم نبیند و بدون برآورده شدن آرزویش دار فانی را وداع گوید و برود...

ایران درودی در آتلیه شخصی خود

از زبان بزرگان

منتقدان سرشناس بسیاری ایران درودی را در دوره طولانی فعالیت هنری‌اش مورد ستایش قرار داده‌اند. از جمله سالوادور دالی که او را «هنرمندی از خطه شرق باذوق و استعداد بی‌نهایت» توصیف می‌کرد. آندره مالرو نیز ایران درودی را به خاطر «کوشش برای آگاه کردن انسان‌ها از عظمتی که در آنهاست و خود بی‌خبرند» ستایش کرده بود و البته ژان کوکتوی آوانگارد و پیشرو هم او را نقاشی نامیده بود که «در دالان‌های پیچ در پیچ آثارش… دانسته یا ندانسته همیشه تصویر شخص خود را می‌کشد…»

هوشنگ طاهری آثار درودی را «سرشار از نوعی اندیشه کمال‌یافته» نامیده که «لطیف‌ترین و ظریف‌ترین ارتعاشات روحی هنرمند را ترسیم می‌کنند.» جواد مجابی نیز درودی را «وفادار به نور درخشان ایران» می‌دانست. مانند لوتن، شاعر و منتقد بلژیکی که ایران درودی را «نقاش والا، هنرمند واقعی و در یک‌کلام مرید واقعی هنر اصیل» توصیف می‌کرد که خود «نشانی از ایران» است.از نظر فرانک الگار، منتقد فرانسوی نیز ایران درودی «یک زن ایرانی» و «یک نقاش راستین» بود که «برای بیان خویشتن دست به گنج سنت نمادین ایران، ایران سعدی و بهزاد فرو برده است.»  آنتونیو رودریگز اسپانیایی نیز او را «یکی از نقاشان بزرگ معاصر» و «یک هنرمند آزاد» خوانده بود که «تصاویری از کمال و اعتلا می‌آفریند…»