این دیدگاه در میان برخی احزاب و شخصیت‌ها هواداران جدی دارد و دلیل اصلی که این را بازگو می‌کنند این است که نباید به مقوله وجود نمایندگان همه دیدگاه‌های سیاسی در انتخابات اصالت داد. از سوی دیگر اما شمار قابل اعتنایی از احزاب و شخصیت‌هایی که در چارچوب همین نظام سیاسی فعالیت دارند باور دارند نرخ مشارکت پایین در انتخابات می‌تواند مقبولیت نظام سیاسی حاکم را در میان شهروندان ایرانی و نیز کشورهای خارجی سست کند و این به زیان نظام سیاسی موجود است. اما در عمل و در صورتی که نرخ مشارکت پایین باشد کدام ریسک‌های داخلی و خارجی را باید حتمی دانست.
ریسک بزرگ در صحنه سیاست خارجی این است که در چانه‌زنی‌های سیاسی در هر حوزه‌ای با همسایه‌ها و نیز با کشورهای دیگر ایران در موقعیت ضعیف قرار می‌گیرد و یک دولت ضعیف و نامحبوب که شمار کسانی که به رییس آن رای نداده‌اند بیشتر از کسانی است که رای داده‌اند که از نظر مقبولیت و محبوبیت به سختی می‌تواند در مناقشه‌های سیاسی چانه‌زنی کند. از سوی دیگر در داخل نیز منتقدان در همه چهار سالی که دولت با آرای کم بر سر کار است می‌توانند از این دولت امتیاز بگیرند یا اینکه تصمیم‌های آن را به اقلیت کشور منتسب کنند و برایش به لحاظ ذهنی دردسر درست کنند. یک خطر بزرگ نیز این است که دولت نامحبوب در شروع کار برای خرید محبوبیت باید بر ابعاد رانت‌دهی و ریخت و پاش یارانه‌ای بیفزاید تا دست‌کم در جریان عمل بر میزان محبوبیت خود بیفزاید. معنای این عمل به هدر دادن منابع کمیاب و به تاخیر انداختن اصلاحات ساختاری در اقتصاد است که شهروندان ایرانی را چندین دهه است در بدترین وضعیت نگه داشته است.
دقت در نکات یادشده نشان می‌دهد مجموعه نیروهای سیاسی که باید درباره پیامدهای منفی یادشده صلاحیت متقاضیان را احراز کنند از سخت‌گیری‌های بدون فایده سیاسی دست برداشته و اجازه دهند چهره‌های شناخته‌شده بتوانند در انتخابات حاضر باشند. در صورتی که این گروه تصمیم‌گیر به حذف گسترده چهره‌های شاخص و اصلی جناح‌های سیاسی رای دهند و نرخ مشارکت را کاهش دهند باید مسوولیت‌های سیاسی داخلی و خارجی را قبول کنند.
محمدصادق جنان صفت