جا دارد در همین نوشتار از رییس جمهور و ستاد ملی کرونا، معذرت خواهی کنیم که مرز عراق را به صورت کامل نبستیم. اینکه اجازه دادیم رفت و آمد انجام شود.از یک، یک اعضای ستاد ملی کرونا عذر می‌خواهیم که شب عید، هیچ محدودیتی اعمال نکرده و با متخلفین برخورد نکردیم. اگر ما با آنهایی که تخلف کردند برخورد می‌کردیم، شرمنده شما نمی‌شدیم. اگر کمی بازارها را مدیریت می‌کردیم شاهد این همه شلوغی نبودیم. شرمندگی به روی ما ماند که مثل سال گذشته القا نکردیم که دید و بازدیدهای عید هم می‌تواند عامل شیوع ویروس کرونا باشد. می‌دانی آقای رییس جمهور تقصیر ماست و این را به خوبی می‌دانیم.

به نکته خوبی اشاره کردید جناب روحانی! عروسی‌ها در ماه شعبان یک عامل مهم است. نباید اجازه می‌دادیم تالارها مشغول به کار شوند. اگر به تالارهای پذیرایی مشوق‌های اقتصادی می‌دادیم تا آنها با خیال راحت در تالارهای‌شان را می‌بستند این اتفاق نمی‌افتاد. بالاخر آنها بیش از یک سال است که کار نکرده‌اند و ما باید هوای آنها را می‌داشتیم.

می‌دانم،  از سفرها حرف نزنید که عرق شرم روی پیشانی‌مان می‌نشیند. قبول دارم اگر راه‌ها را بسته بودیم و اجازه نمی‌دادیم که مردم با خیال راحت از این شهر به شهر دیگر بروند. اگر جاده چالوس را بسته بودیم و اجازه نمی‌دادیم دود جوجه کباب مازندران را بردارد، احتمالا الان این استان قرمز جگری نبود.واقعا اگر طرح ترافیک را لغو می‌کردیم چه مشکلی پیش می‌آمد. اعضای ستاد ملی کرونا مثل دانه‌های بلال در مترو کنار هم می‌ایستند و هر لحظه ممکن است که کرونا بگیرند.

دست‌هایمان جلوی شما بالاست. بله، مقصر ما مردم هستیم. از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان عامل مشکلات اقتصادی و تحریم هم ما هستیم. اگر کارمان را درست انجام می‌دادیم، الان برای خرید یک پراید احتیاج نبود 100 میلیون تومان پول بدهیم و یا قیمت یک خانه در جنوبی‌ترین نقاط تهران به بالای یک میلیارد تومان برسد.

واقعیت را نگاه می‌کنی، دل آدمی برای دولت‌مردان، مجلسی آدم‌ها و مسئولان کشور می‌سوزد که تاوان اشتباهات ما را می‌دهند. مثلا ما چرا به مسئولان اطلاعات غلط می‌دهیم که همه جا تعطیل است و بعد یکی دیگر می‌آید می‌گوید نه فقط این مشاغل تعطیل هستند و بعد آن یکی هر دوی اینها را رد می‌کند و می‌گوید فلان بسته است و بهمان باز.در پایان بهتر است جدا از تمام کنایه‌های بالا  یک نکته را به دولت و شخص رییس جمهور یادآوری کنیم.

 می دانیم دست دولت در مصرف بودجه بسته است اما آیا نمی شد در اقدامی انقلابی لایحه چند سطری اختصاص یک سوم بودجه دستگاه های غیر مولد و شبه فرهنگی کمک بگیر رو به جبران خسارت کرونا به مجلس انقلابی می دادید؟

 اگر تصویب می کردند که فبها و خسارت تالارها و باشگاه ها و آژانس های مسافرتی را می پرداختید و اگر تصویب نمی کردند یا شورای نگهبان تایید نمی کرد تکلیف از شما ساقط بود و مردم می دانستند پول واردات واکسن یا جبران خسارت اقتصادی کجاها هزینه می شود. البته بازهم می‌گویم که می‌دانیم شما بی‌گناه هستید و تقصیر ما گناه‌دارهاست.

مصطفی داننده