اداره فناوری‌های پیشرفته سیا امکان تولید وسایل نقلیه زیرآبی بدون سرنشین و دیگر فناوری‌های ربات آبی را با هدف جمع‌آوری اطلاعات مورد مطالعه قرار داده بود. سیا ربات خود را با مد نظر قرار دادن سرعت، استقامت، مانورپذیری، کنترل عمق، دقت ناوبری، خودمختاری و ارتباطات رادیویی ساخت.

به عنوان پلتفرمی برای جمع‌آوری اطلاعات، ربات سیا نیازمند یک پوشش بود. این سازمان ربات خود را به شکل یک گربه‌ماهی طراحی کرده و بر همین اساس «چارلی» معرفی شد. اما برخلاف یک گربه‌ماهی واقعی که به خوردن مواد زائد و ماهی‌های دیگر در کف دریاچه‌ها و رودخانه‌های آب شیرین می‌پردازد، ماموریت چارلی جمع‌آوری نمونه‌های‌ آب کشف‌نشده بود.

چارلی برای حفظ کنترل عمق دارای یک بدنه فشار و سیستم بالاست (Ballast system) بود. این موارد، چارلی را تا حدی به یک زیردریایی تبدیل می‌کرد اما یک گربه‌ماهی واقعی از پروانه برای حرکت استفاده نمی‌کند، از این‌رو مهندسان یک سیستم پیشرانه متشکل از دمی که همانند یک ماهی واقعی به طرفین حرکت می‌کرد را به کار گرفتند. ماموران سیا چارلی را با یک سیستم کنترل بی‌سیم خط دید هدایت می‌کردند.

سیستم هدایت رادیویی بی‌سیم‌ خط دید قابلیت استفاده از چارلی را بشدت محدود می‌کرد زیرا مامور کنترل گربه‌ماهی باید در همان نزدیکی باقی می‌ماند.همچنین این پرسش وجود دارد که یک ربات گربه‌ماهی دقیقا کجا به درد شما می‌خورد. کره شمالی دارای مزارع پرورش گربه‌ماهی بسیاری است اما آنها به تازگی در این کشور راه‌اندازی شده‌اند و در دهه ۱۹۹۰ چندان رایج نبودند. اینکه آیا چارلی در ماموریتی مورد استفاده قرار گرفته است یا خیر مشخص نیست و شاید روزی همانند برخی دیگر از پروژه‌های پنهان سیا، مانند سنجاقک جاسوس، تمام حقایق درباره آن ارائه شود.