رشد تورم افسارگسیخته که علت اصلی گرانی‌های ماه‌های گذشته از سال است باعث شده تا بسیاری از دهک‌های جامعه با سرعت زیاد به طبقات پایین‌تر سقوط کنند. فقیرتر شدن مردم موضوعی است که این روزها مورد نقد جامعه است و کارشناسان مختلف اقتصادی و فعالان کارگری درباره پیامدهای آن هشدار داده بودند. اعتراضات سراسری، یکی از این پیامدها است که در روزهای اخیر خودش را در قالب تجمعات اعتراضی بازنشستگان در استان‌های مختلف کشور نشان داد. اعتراضاتی که در آن شعارهای معیشتی مطرح شد.

به‌رغم اینکه دولت معتقد است که توانسته فقر را با دادن یارانه‌های معیشتی آن هم به گروه‌های خاص با شرایط ویژه کاهش بدهد، اما واقعیت‌های کشور چیز دیگری می‌گویند!  بازنشسته‌های کارگری در تهران و مراکز استان‌های فارس، کردستان، البرز، قزوین، خراسان رضوی، آذربایجان شرقی، همدان،‌ لرستان، اصفهان و خوزستان در مقابل ساختمان اداره‌ کل تامین اجتماعی تجمع و نسبت به سطح پایین مستمری‌ خود اعتراض کردند.

پیش از این نیز، در تیرماه، بازنشستگان تامین اجتماعی در شهرهایی از جمله تهران،‌ مشهد،‌ کرج، تبریز، کرمانشاه، اهواز،‌ اراک و ایلام به خاطر وضعیت مستمری و مشکلات معیشتی خود اعتراض کرده بودند. در بیانیه‌ پایانی بازنشستگان در تجمعات اخیر اشاره شده که خواسته آنها متناسب‌سازی عادلانه حقوق، پرداخت بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی و افزایش مستمری به میزان هزینه‌های زندگی است. آنها همچنین به دریافت حقوق پایین‌تر از «خط فقر» انتقاد کرده‌اند.

در بخشی از این بیانیه ضمن اشاره به نامه‌نگاری و پیگیری‌های قبلی نوشته شده است:‌ «با تمامی ‌اینها، باز هم راهی به جز تجمع، آن‌ هم در این شرایط کرونایی نداریم.» آنها بر استفاده از حق برگزاری تجمع در صورت عدم رسیدگی به مطالباتشان تاکید کرده‌اند. ویدیوهایی از تجمع‌ها در خرم‌آباد، تبریز،‌ کرج،‌ شوش دانیال، اهواز،‌ مشهد، سنندج، قزوین، تهران و شیراز منتشر شده است که در برخی از این تجمع‌ها بازنشستگان ضمن حمل پلاکاردهایی شعار می‌دادند «فقط کف خیابون،‌ بدست میاد حقمون»، «کشتی بازنشسته،‌ دیگر به گل نشسته»، «درآمدمون ریالیه هزینه‌ها دلاریه».

وعده‌های اجرا نشده

جمعی از افراد حاضر در تجمع‌ها بازنشستگان مشاغل سخت و زیان‌آور بودند که نسبت به عدم اجرای صحیح طرح همسان‌سازی و پاداش و عیدی خود اعتراض داشتند. یکی از بازنشستگان در همین زمینه گفت: «ماه‌ها منتظر اجرای همسان‌سازی و سپس اصلاح آن برای بازنشستگان سخت و زیان‌آور بودیم، اما نتیجه کار به هیچ‌وجه رضایت‌بخش نیست.»پیش از این بارها و بارها مسئولان سازمان تامین اجتماعی از افزایش دریافتی بازنشستگان خبر داده بودند، اما با وجود اینکه هر چند وقت یکبار این حرف‌ها زده می‌شود کار خاصی انجام نشده است. از طرفی کارشناسان درباره خطرات صندوق بازنشستگی در کشور هشدار داده بودند، با توجه به اینکه جمعیت کشور رو به پیری می‌رود و از طرفی سن بازنشستگی هم کاهش یافته است؛ این خطر بسیار بزرگتر خواهد شد.

افزایش اعتراضات بازنشستگان

تنها بازنشستگان نیستند که از وضعیت نابسامان اقتصادی به ستوه آمده‌اند. همین چند روز پیش هم نیروهای آتش نشانی شهر اصفهان در تجمعی اعتراضی در مقابل شهرداری این شهر دست به اعتراض درباره وضعیت حقوق و مزایای خود زدند. از طرف دیگر کارگران هم در همین شرایط قرار دارند و ادامه این روند می‌تواند آنها را هم به خیابان‌ها بکشاند. اتفاقی که شاید به مزاج خیلی از مسئولان خوش نخواهد آمد. افزایش اعتراضات و اعتصابات کارگری آن هم در شرایطی که کشور در محاصره اقتصادی قرار دارد، نشانه خوبی برای مدیریت کشور نیست.

رشد فزاینده و بدون توقف قیمت‌ها باعث کاهش قدرت خرید مردم شده و تنها کاری که مسئولان اقتصادی کشور کرده‌اند این است که سعی دارند با دادن آدرس‌های اشتباه صرفا به مدیریت افکار عمومی ‌بپردازند ولی همه به خوبی می‌دانیم آن چیزی که مردم را آرام می‌کند، حرف نیست بلکه عمل است. با شیوع بحران کرونا و تشدید فشار تحریم‌ها براساس آمار منتشر شده خط فقر یک خانوار چهار نفره به ۱۰ میلیون تومان رسیده، دست ‌کم دو میلیون نفر بیکار شده‌اند و میزان مصرف گوشت، برنج و میوه در ۷۰ درصد خانوارهای بیکارشدگان به صورت چشمگیر کاهش یافته است.

شکل‌گیری بحران‌های اجتماعی

ادامه این روند صرفا به تشدید بحران‌های اجتماعی و افزایش اعتراضاتی سبب خواهد شد که وجهه مدیریت اقتصادی کشور را تخریب می‌کند، شاید بهتر این باشد که مسئولان از اتاق‌های خود بیرون بیایند و چرخی در شهر بزنند و از نزدیک با مشکلات مردم مواجه شوند نه اینکه با نشستن پشت میز ریاست صرفا از خوب بودن اوضاع اقتصادی یا بهبود وضعیت دم بزنند.

مردم نیازمند مدیران و مسئولانی هستند که مشکلات آنها را درک کنند؛ قطعا مدیرانی که مشکلات معیشتی ندارند نمی‌توانند حال قشر ضعیف را به خوبی متوجه شوند.  وضعیت امروز کشور حاصل گره خوردن منافع برخی از مدیران با تصمیماتی است که می‌گیرند و از این رو تا زمانیکه مدیران منافع شخصی را به منافع عمومی ترجیح می‌دهند نمی‌توان منتظر بهبود وضعیت بود.