در شرايطي که فرماندار بوشهر اين موضوع را تکذيب کرده، چندي پيش عزيزاله کناري، فرماندار بندرعباس نيز گفت: «هر قرص نان تافتون بين دو هزار تا سه هزار ريال است که به‌طورمعمول همه افراد توان تهيه آن را دارند.» او اين شايعه‌سازي‌ها را به نزديک شدن جامعه به زمان برگزاري انتخابات رياست جمهوري ارتباط داد و معتقد است که «انتشار چنين مطالبي براي اثرگذاري بر افکار عمومي توسط برخي افراد و جريان‌ها انجام مي‌شود که نوعي التهاب آفريني و اثرگذاري منفي است.

تلاش داريم آرامش رواني خانواده‌ها را با جلوگيري از انتشار شايعه‌ها حفظ کرده و مانع التهاب‌آفريني و ايجاد نگراني براي افراد جامعه شويم.» اما در همين تهران و محلات پايين شهر، بسياري نانوايي‌ها هستند که به مردم نان قرضي مي‌دهند. در بررسي دفتر قرضي آنها يکي 15 هزار تومان بدهکار است و ديگري فقط 3 هزار تومان. بدهي يکي به 70 هزار تومان مي‌رسد و نانوا را شاکي کرده است. در همين حال روز گذشته مصيب بهرامي رئيس اتحاديه نانوايان استان قزوين نيز اين موضوع را تاييد کرد و گفت: «فروش نسيه نان در برخي نواحي منفصل شهري استان قزوين مانند اسماعيل‌آباد، چوبيندر و اقباليه وجود دارد.» او در توضيح بيشتر گفته است که « مردم با گرو گذاشتن کارت ملي و يارانه‌شان، نان مي‌خرند تا خانواده‌شان گرسنه نمانند و سر ماه که يارانه واريز شد حسابشان را با نانوايان تسويه مي‌کنند.»

گسترش فقر در روستاها

آمارها نشان مي‌دهد که مصرف سرانه در کشور در 10 سال گذشته حدود 17.5 درصد افت کرده و در اين ميان وضعيت روستا‌ها و حاشيه شهرها بسيار بدتر است. در روستا‌ها مصرف سرانه حدود 30 درصد کمتر شده و از هر پنج نفر يکي فقير است. در اين ميان سيستان و بلوچستان سالهاست که زمينگير خشکسالي شده و رد نمک تفتيده بر جاي جاي خاکش ديده مي‌شود. خاک شور و نبود آب، زمين‌هاي کشاورزي را سوزانده و باغ‌هاي موز و خرما را خشکانده است و روستاهاي آن طعم فقر را بيشتر از نقاط ديگر کشور مي‌چشند. در اين ميان نانواهايي در زابل سيستان و بلوچستان وجود دارند که نان را قسطي مي‌فروشند. بعضي‌هايشان کارت ملي مشتري‌ها را گرو گرفته‌اند و بعضي هم به حساب آشنايي و همسايگي کار مي‌کنند و فقط به نوشتن اسم و بدهي اکتفا کرده‌اند.

رحيم پرموته، نانواي سيستان و بلوچستاني مي‌گويد که اينجا خانواده‌هاي زيادي هستند که تنها منبع درآمدشان يارانه است. خانواده‌هاي 8-9 نفره که مجموع يارانه 45 هزار و 500 توماني و يارانه بنزين‌شان به يک ميليون تومان نمي‌رسد. آنها هر ماه منتظر واريز يارانه‌هايي هستند که با آن بدهي نان‌شان را مي‌دهند. البته گه‌گدار، خيريه‌اي پيدا مي‌شود که سراغ نانوايي‌ها مي‌آيد و بدهي بدهکاران نانوايي‌ها را صاف مي‌کند اما پرموته معتقد است که اين کارها چه فايده‌اي دارد؟ او مي‌گويد: چرا براي مردم شغل ايجاد نمي‌کنند که چشم‌شان به دو قران يارانه نباشد و غرور نوجوان‌ها زير دستان ترحم شهرنشين‌هاي شيک خرد نشود؟ شهرنشين‌هايي که با خودروهاي شاسي بلند آفرود مي‌آيند و براي يک جفت کفش يا يک دست لباس، ده‌ها عکس و سلفي تبليغاتي با بچه‌هاي منطقه مي‌گيرند و در «اينترنت» منتشر مي‌کنند.