در این ماه ها مشکلات اقتصادی کشور بیش از پیش شده است و متاسفانه نه دولت و نه مجلس طرح و برنامه ای برای نجات مردم گرفتار در این وضعیت ندارند. اما در این میان اجرای رفتارهای عجیب و غریب از سوی بعضی نمایندگان مثل نمک پاشیدن به زخم مردم است. بعد از سفرهای استانی رئیس مجلس در ایام کرونا ، روز یکشنبه از نمونه دیگری از این رفتارها رونمایی شد. در روزی که محمدباقر قالیباف صراحتا گفت که « تصمیمات ما در حوزۀ مسکن، بورس، ترخیص کالاهای اساسی از گمرک، سیاست‌های پولی و بانکی، نظام بودجه ریزی، اختصاصِ ارز ترجیحی، سوداگری‌ها در بازار ارز، طلا و خودرو، بی تفاوتی نسبت به گرانی ها و رها کردن بازار و بی توجهی به تولید ملی، به پاستور و بهارستان و باب همایون و میرداماد ارتباط دارد نه به جورجیا و میشیگان و آریزونا. پس به مردم آدرس غلط ندهید»، یک عضو هیات رئیسه کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خود از تحصن و اعتصاب غذا در دفتر کاری‌اش خبر داد و گفت: در حمایت از محتاجین به نان شب و گرفتاران و به خاطر عدم صداقت برخی مسوولان این کار انجام می‌دهم!
مصطفی رضا حسینی قطب آبادی در جلسه علنی یکشنبه مجلس و در نطق میان دستور خود در انتقاد از وضعیت اقتصادی گفت: مردم می‌گویند اقتصادشان موقعی رو به زوال رفت که ربا وارد آن شد و دستور خدا، قرآن و دین در آن نادیده گرفته شد. بانک‌ها پول مردم را جمع کردند و از همان پول به مردم وام دادند و سودهای کلان گرفتند و تاخیر و جریمه اخذ کردند در نتیجه هم اقتصاد خراب شد و هم اسلام بدنام. مردم می‌گویند جبهه‌های اصول گرا و اصلاح طلبی موجبات اختلاف‌های خانوادگی را فراهم کرده است و همچنان برادر با برادر و پدر با پسر را به دنبال منافع فردی و حزبی انداخته و هر روز به کالبد کشور آسیب می‌زند.
این عضو هیات رئیسه کمیسیون صنایع و معادن مجلس با بیان این که رزمندگان و آزادگان و خانواده‌های شهدا مورد بی مهری هستند، گفت: باید به داد آنها رسید. نباید بگذاریم که جانبازان و آزادگان برای مطالبه حق خود تجمع کنند. آنها سالیانی پیش برای دفاع از وطن خود جنگیدند و امروز باید از بیکاری فرزندانشان خجالت بکشند.
رضاحسینی خطاب به مقام معظم رهبری گفت: امروز در کشور لایه لایه سیم‌های خاردار بی ارزشی کشیدند تا ارزش‌ها نتوانند از آن عبور کنند. امروز میدان‌های مین تجمل گرایی و ثروت کاشتند تا فقرا و وارثان اصلی انقلاب زمینگیر شوند. نماینده مردم شهربابک در مجلس شورای اسلامی در ادامه نطق خود تحصن و اعتصاب غذای خود در دفتر کارش در طبقه ششم مجلس را اعلام کرد و ضمن عذرخواهی از خانواده‌اش گفت: به عنوان سرباز ولایت در حمایت از محتاجین به نان شب و گرفتاران و به خاطر عدم صداقت برخی مسوولان این کار را انجام خواهم داد.
این رفتار در حالی اتفاق می افتد که این نماینده مشخص نکرده که حداقل در پنج ماه گذشته به عنوان عضوی از قوه مقننه چه تلاشی برای رفع این مشکلات داشته است؟ آیا به عنوان نماینده مجلس به وظایف قانونی خود عمل کرده؟ و اگر ناتوان از عمل به وظایف است یا دیگران را مانع می داند چرا استعفا نمی دهد و همچنان اصرار دارد که از حقوق و مزایای نمایندگی استفاده کند؟ و از این گذشته، در زمانی که حتی رئیس مجلس هم این نهاد را در وضعیت اقتصادی امروز ایران شریک می داند، این اعتصاب غذا در اعتراض به چه کسی است؟ مگر می شود بخشی از مشکل بود و در اعتراض به مشکل اعتصاب غذا کرد؟ اینجا است که به نظر می رسد این نماینده اگر در رفتار خود صداقت دارد باید ابتدا از نمایندگی استعفا دهد و سپس اعتصاب غذا و تحصن کند!
ایسنا هم در واکنش به این اقدام و اظهارات حسینی قطب‌آبادی، پرسش‌هایی را مطرح کرد :
1. قرار است این تحصن و اعتصاب غذا چه دردی را از محتاجین به نان شب و گرفتاران دوا کند؟
2. آیا بهتر نیست این نماینده مجلس به جای تحصن و اعتصاب غذا، به وظایف نمایندگی خود عمل کرده و با پیشنهاد تصویب قانون، نظارت دقیق بر نهادها، سوال از وزرا و... به دنبال حل مشکلات اقتصادی مردم باشد؟
2. قرار است با این تحصن و اعتصاب غذا به چه شخص یا نهادی فشار وارد شود؟
4. آیا این نماینده مجلس از بودجه، فشارهای همه‌جانبه آمریکا و جنگ اقتصادی که کشور با آن درگیر است خبر دارد؟
5. قطب‌آبادی که خود را "سرباز ولایت" معرفی کرده آیا سخنان رهبر انقلاب درباره دامن نزدن به حواشی و لزوم همکاری و تلاش برای بهتر شدن اوضاع کشور را نشنیده است؟
6. تا کی قرار است عده‌ای پشت سنگر ولایت فقیه پنهان شده و با خرج کردن از رهبری، خود را مطرح کنند؟
7. اگر به فرض مشکلات محتاجین به نان شب با این تحصن و اعتصاب غذا حل شد، آیا باید دیگران هم راهکارهای قانونی و اقدامات مدیریتی خود را کنار بگذارند و به شیوه مدیریتی نوینی به نام تحصن و اعتصاب غذا روی بیاورند؟
8. آیا قطب‌آبادی فراموش کرده نماینده مجلس شورای اسلامی است و همچنان فکر می‌کند یک فعال سیاسی یا اجتماعی و مجلس شورای اسلامی یک حزب یا انجمن مردم‌نهاد است که دست به تحصن و اعتصاب غذا در طبقه ششم مجلس زده است؟
9. آیا می‌توان اینگونه برداشت کرد که چنین اقداماتی نه برای محتاجین به نان شب و گرفتاران، بلکه برای بیشتر جلوه کردن برخی افراد صورت می‌گیرد؟
10. تا کی قرار است اعتصاب غذای این نماینده مجلس ادامه داشته باشد؟ شرط پایان این اعتصاب چیست؟