اقتصاد میهن: اسم شب، «نفت» است، اسمِ روز، «نفت»؛ برای کارگری که بیست و چهار ساعته روی سکوی نفتی است یا برای آن دیگری که در پالایشگاه نفت، سیاه از عرق تن و دوده‌ی نفت، ساعت‌ها را به روزها و روزها را به ماه‌ها گره می‌زند، اسم رمزِ همه چیز همین «نفت» است؛ نفتی که سوار بر گُرده‌های ضعیف‌ترین طبقه جامعه از دل زمین بیرون آورده می‌شود.